Hala öyle
Artık tekler katil olmaktan çıkmıştı. Yüzbinler katil, yüzbinler maktûl planındaydı. Bütün bunlar oluyordu da, dünyanın sesi sedâsı çıkmıyordu. Dünyanın dört bir bucağında aynı kanlı oyun kısa fasılalarla tekrarlanmaktaydı. Tekrarlanacaktı da. Gidişat bunu gösteriyordu ve dünya sağırdı
Hiç bitmiyor şu gönlümün kavgası
Sülfiyetten ulviyete kadar beşerin nâmütenahiler arasındaki raksında, günahlar gibi, sevaplar gibi türküler ve şarkılar var.
Türkülerde ve şarkılarda şiir var, hikmet var, yaşama kuralları var. Türkülerde ve şarkılarda ahlâk var, töreler var, gelenek- ler var. Ve asıl en mühimi, yüreğimiz ve gönlümüz var. Muşah- has olarak yürek, mücerret olarak gönül var.
Bu bir saklambaç hikâyesidir sanki. Ansızın, apansızın halkın vicdanı bir gün parıldar bakarsınız. Meydanları, kıyıları bucakları aydınlığa keser. Donatır, ışıltıya, nûra garkeder yeri göğü. Maverâdan bir ses "El bende" der. "Ebesin" der. "Gördüm" der. "Suçlusun" der
İnsanın kaderi, ekseriyya mizâcına zıt oluyor galiba. Ben yalnızlığı ve uzleti sevdikçe, işlerim daima kalabalıkla ilgili oldu.
Olaylar farklı sonuçlar aynı
Ne acıdır ki, hissedilen ve duyulan şey sadece nefret ve tiksintidir. Halkların ve cemaatlerin kütle halinde sürülmeleri veya katledilmeleri dahi dünyayı ense kökünden sarsmamakta, insanları ve hükûmetleri intibaha davet etmemektedir. Yapılan şey sadece zevahiri kurtarmak için protestolarda bulunmak, kısa birkaç resmî beyanla ve sahte taziyetlerle yetinmektir.
"İnsan bağırsaktan ibâret değildir. Bağırsak da insanda vardır. Ama insan gönülden ibârettir. "Elem neşrah leke sadrek" diyor".
İz YayıncılıkKitabı okudu
Bir tohum gerek, diyoruz. İnsanın içine düşmeli. Orada yeşermeli. Orada göğermeli. Orada başak tutmalı. Harmanı ha- sadı insanın içinde olmalı. İnsanın içinde savrulup, içinde ambarlanmalı... İnsan ona değirmen kesilmeli. Bu değirmen bizde çağıldamalı...
Uçağa karşı taşı, mermiye karşı yumruğu hâtırlayınız. Sömürücüler bu ölçüsüzlükten hiçbir zaman utanmayacaklardır.