Sen üzülme diyedir bugünlerin geçmesi
sökülüp giden bir ip düşün göğsümden
zor geçti bütün kış bahar da kekemeydi
bildiğim tüm diller kar küredi yüzümden
hayatın yüzüne doğru bakıp da haykırsak:
cennet misin cinnet misin yoksa cinayet mi
bizi kim bağışlar kemikte acı dilde açık endişe iyiler de ölüyor bak: ya tahammül ya seferde
bir kalbin kırılırken çıkardığı ses
gök gürültüsünden daha şiddetli...
Hiç, acı kanıtlanmaz sadece kanatılır
bin ölüm almayana bir tam hayat verilmez
fizik kuralıdır: göz yaşları ışık ve ses geçirmez
çok yorgunum üstüm başım dünya kokuyor
kader tek kişilik kazaysa iki
insanlar üstlenmez rabbim sen üstlen beni
Kağıt olunca anılarını hatırlamaz ağaçlar
bıçak ne yapacağını bilmez insan yaraysa
Şehre koşarak gelen bir bahar yok
ve dünyayı havaya uçuracak birkaç papatya
dağı aşan yollar da yoruluyor artık
arabalar da!.
lütfen beni karşılıksız anla!
Bütün harfleri kullanırsam susabilirim sanmıştım
şiir dilimde yaralar açtı ve konu kapandı
artık kimse yaşayacak kadar uzun ölmüyor