Tam şimdi bir asker çadırının önünde şarkı söylüyor, oldukça hüzünlü bir şarkı.
..... aksine ölümü kucaklamak için yarışıyorlar.
Trablusgarp direnişi devam ediyor ...
Bunlar düşmanlar ama insan olarak onlara acıyorum. Niye bu insanları kıyıma İtiyoruz? Banco di Roma'nın kasalarını doldurmak için değil mi? Bankacıların kasalarına bir kaç milyon daha yığmak için vatanın çocuklarını öldürtüyorlar, vatana, başkalarının mutluluğuna saldırıyorlar, sonra da bunun ismi insanlık ve vatanseverlik oluyor!
Üzüntüden, vatanımı tehdit eden tehlikenin verdiği acılardan kaçamıyorum ve teselliyi, desteği nereden bulacağımı bilmiyorum..
Trablusgarp 'a tanınmadan gitmeye çalışıyor...
Zannediyorum ki başarılı bir şekilde kılık değiştirdim, siyah gözlükler, aşağı doğru bıyıklar, kaşların üzerine kadar inen siyah bir fes, ama yine de dikkat çekmekten endişe ediyorum.
.............
Dün öğlen, İskenderiye 'nin önünde demir attık.
Ah, bazen insan nasıl da bütün kalbiyle dua edebilir.
Başkonsolosunu ziyaret ettim. Karısı çok süslenmiş, kolye, broş vs. ne varsa takmıştı. Bana sürekli "Hürriyet kahramanı, yüzyılların nadiren yarattığı büyük şahsiyet" diye hitab ediyordu. Allahım ne "Geschmacklosigkeit**"!!
** zevksizce iltifatlar
Ah, sevgili, bizde daha o kadar çok yapılacak şey var ki, insan cesaretini kaybedebilir ama allahtan kimse ümitsiz değil.
Düşünsenize gizli bir mektup alıyorsunuz, ben düşünemedim ...:))
Gizli bir mektup benim çok acelece ve en kısa yoldan Arnavukluk'da İşkodra'ya gitmemi ve orada toplanmaya başlayan İkinci Kolordunun Erkan-ı harb başkanlığını üstlenmemi istiyor.
Yalnızım. Gökyüzü binlerce yıldızla dolu. Ay, bu çok sevgili, bu çok şımarık bayan güzel şehrin üzerine solgun ışıklarını döküyor ve hafif bir meltemin tatlı tatlı okşadığı boğaz dalgaları oynaşıp duruyorlar. Tabiatın bütün bu güzelliğinde hem bir teselli hem de derin bir keder buluyorum. Ama hayatın melânkolik yanını yalnızca şimdi değil, burada kaldığım bütün bir süre boyunca duyuyorum.