Nûr-i dîdem (göz nurum) beni ağlatma dedim,
Güldü dedi:
Seni çok ağlatırım bende bu gözler var iken.
Dedi harf atma edersin beni dembeste (sessiz),
Dedim:
Seni çok sustururum bende bu sözler var iken.
Hasan Basri'ye 'Gönüllerimiz uykuda! Onun için vaazınız tesirsiz kalıyor.' demişler. Tebessüm ederek şöyle mukabele buyurmuş: 'Keşke uykuda olsa! O zaman çaresi bulunurdu. Çünkü nâimi (uyuyanı) uyandırmak mümkündür. Gönülleriniz meyyittir (ölüdür) ki onlara hiçbir tedbir ile intibah (uyanış) gelmez.'
Manâ-yı rengîni (renkli manayı) soluk lafız ile ifade etmek dahi, bir dilber-i cazibedara münasebetsiz elbise giydirmek gibi olur. Sözün a'lâsı lafız ve manaca letafeti mütenasip olanıdır.