"Bizse, anlamını yitirdiğimiz bir dünyada neyi aradığımızı bilmiyoruz."
O günü görmek için sade bekleyeceğiz,
Göreceğiz bir sabah yeşil tomurcukları.
Hazırlanıyor gibi, gökyüzü, ufuk, deniz,
Bir sabah dökülecek baharların baharı.
Çözülen bir demetten indiler birer birer
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler
Nihayet..
Artık ihtiyar çamlar, selviler saltanatı
işte bir kere daha harap oldu bahçeler..
Bu vakitsiz giden yaz, erken inen akşamla, Kapanmış panjurlara dayıyarak başını, Dinle solgun bahçenin kalbe anlattığını,
Ağacın yaprak yaprak, havuzun damla damla.
Kıtmir bir köpekti Ashab-ı Kehf'in köpeği
Ama Cennete gitti
Kim olduğun kadar,kimlerle olduğun da önemli...
"Sebeb-i rif'at olur gam yeme üftâde isen
Bir binâ tâ ki harâb olmaya mâmur olmaz"
Ne "üftâde"yiz, ne de bir binâya benziyoruz. Harab olamayacağımıza göre, mâmur da olacağımız yok. Hem "sebeb-i rif'at" olmadıktan sonra...