Yalnız çocuklar unutmuyor demek ki hiçbir şeyi.
Sayfa 46
"Yaşadığımız her şey öyle yalan ki! Acaba kimdi doğrusunu bilen?"
"Her şeyi daha güzel görmek için her şeye daha güzel bakabilirdik."
"En zoru da yaşarken, yaşıyor gibiyken birbirimizi unutmak."
Savaşın içinde yaşayan çocuklar, beyaz kuşların kanatlarına binip bir bir veda ediyorlar bize.
Sayfa 113
Her şeyi daha güzel görmek için, her şeye daha güzel bakabilirdik...
Sayfa 12
Bakarsın bir gün, hiç olmadık bir zamanda veda vakti gelir.
Sayfa 124
Sana bilmediğin şeyleri öğreteceğim.
Bir dağın ucundan yükselen aya bakmasını öğreteceğim.
Kuşların kanat çırpışını öğreteceğim.
Kelebeklerin nereye uçtuğunu öğreteceğim.
Toprağa bakmayı ve basmayı öğreteceğim.
Ellerine yağmur doldurmayı öğreteceğim.
Aslında bildiğim bir tek şeyi öğreteceğim ben;
Sana pencereden bakmayı..
Sözgelimi sesinin resmi çizilseydi, masmavi olurdun sen.
Bunu sesini duyunca anlıyorum.
Sanki akıp giden bir ırmağın içinden konuşuyorsun.
Eğer adımlarının resmi çizilseydi, kahverengi olurdun.
Çünkü sen en çok dağlara doğru yürümeyi seviyorsun.