Gülen gözlerin altında akıyor sular
Nefesin içinden geçiyor anılar
Kırgın kalbin arasında açıyor çiçekler
Minik ellerin arasında ediliyor masum dualar
Ve dünya dönüyor
Masumlar çok acımasızca öldürülüyor
Bunu yapanlar ,yaptiklarindan övünüyor
Dünyanın sesi çıkmıyor
Bugün gazzenin bağrının koptuğu 218.gün oluyor
Hiçbir masumun kanı yerde kalmaz
ve bunu onlar bilmiyor....
Emine Şahin....
Hayat devam ediyor.
Zaman hayata karışıyor.
Üzüntüler yerini kahkahalara
Bırakıyor.
Bazen de bu durumun tam tersi
olabiliyor.
Mevsimler ölüp sonra yeniden
diriliyor.
Iç çekimlerimin ardından gelir,
Dayanılmaz biracı
Solduğun hava birden,
Ciğerlerinede sıkışır.
Unutmak gerekir mi,
Görmezden gelinebilirmi.
Her tarafımdan farklı bir ses
Biri, başka bir diğerine acı dolu
nasihatler yağmurunda.
Yapılanlar veya yapılacak olanlar.
Kendimce kabul edilemeyecek kadar,
Menfaat dolu sözler
Sessizlik dolunca
Göğü yıldızlar donatınca,
Kafanı yastığa koyunca,
Kefaret sofrasında bulursun ansızın,
biçaresiz.
Işte o an, sükutta bir vavelya kopar,
Herkesin derin bir uykuda olduğunu
sandığında…
Emine Şahin…
Beşeriyattan vazgeçtim.
Ayaklarim ılgıt ılgıt.
Nefesim nutkumda.
Hiç bir şeyin önemi yok,
Göz yaşlarimin yağmur
olup döküldüğünde,
Adimlar anlamsiz,
Gittiğim yön bilinçsiz,
Aklimda dünyanin
yükledikleri.
Şuan bir sokak ortasinda,
yaşça almiş bir ağaç
altinda,
güneşe doğru
Aldiğim her nefesi
sorgulamakta olan ben,
Hiçliği adaletsiz dünyada
aramakta...
Emine Şahin...
Hayat hep cam kenarlarında
Gözler hep dolu ve uzaklarda
Takvimler kopuyor ardı sıra
Düşüncelerde bir bir
mıhlanıyor yüreklerde.
Kalp ise sisli
Buğulu hayata,
Nice umutsuzlarla,
Umudunu aramakta…
Emine Şahin…
Zaman huzursuz.
Akıyor içime içime.
Yıkıyor bendeki beni.
Sükutta bir vaveyla kopuyor.
Dalgalar rıhtıma vuruyor.
Zaman ise,
Zamanı geldiğinde,
Son bir nefeste bitiyor...
Emine Şahin...
Zamanı hep sorguladım.
Bir de kendimi yokladım.
Sanki giden ben değildim.
Sonra arkama dönüp baktım.
Benden kalan yalnızca yalnızlığım...
Emine Şahin
Gündüzler, geceyi kovalarken,
Çocuk sesleri azalıyor.
Annelerin göz yaşları ile boyanıyor gökyüzü.
Vicdanlar çöp kovalarina atılıyor.
Kanayan yaramiza tuz bastıranlar çoğalıyor.
İnsanlğın yerini gölgeler aliyor .
Emine Şahin....
Bazı çocukların yaşantıları var.
Ağlak gözlerinin altında yatan,
geçmişinin verdiği acılar.
Yıkık evlerin ortasında,
Toz bulutlarının içinde,
Havada uçuşan bombaların altında,
Yalın ayaklarla,
Neyin ne olduğunu bilmeden,
Kısılmış sesiyle, annesini arayan
Çocuklar var.
Bazı çocuklar var...
Koşuşturmaktan anında ter yerine
Kan akan,
Şen kahkahalar yerine korkudan
Sesi çıkmayan,
Oyun oynamak yerine ailesini,
Arayıpta bulamayan gözü yaşlı çocuklar var...
Emine Şahin....