Aşk bir ateştir; odun yanar kül olur, adam yanar kul olur. Bu ateş insanı âdem yapan, insanı hakiki insan yapan, insanı kâmil yapan bir süreçtir.
Bizler hissettiğimiz şeyin gerçek aşk mı yoksa illüzyon mu olduğunu anlayabiliriz. Ayrılık veya aşk ile ağlayanın gözyaşları ateş gibidir, sıcaktır. Soğandan da yaşarır göz ama soğuk dökülür, esneyince de yaşarır göz ama soğuk dökülür.
Şeyh Galip günümüz Türkçesiyle:
"Ey gözlerim -kızarmış, yanmış, sıcak sıcak, ateş gibi, taze gözyaşı dökmüş göz- sen böyle baktıkça ateşle suyu birleştirirsin. O ateş, o suyu buharlaştırıp yok etmez, o su da o ateşi söndürmez. Halbuki su ile ateş birbirinin zıddıdır. Birinin olduğu yerde öbürünün olmaması lazım. Ama aşk öyle bir şeydir ki ikisini bir arada tutar. Hangi ateşle hangi su? Kalbin ateşi, gözün yaşı. Ayrılık acısı çekmek, özlemek, hasret çekmek ve ağlamak bu işin şartı.
