Gözlerinin kahvesinde, buluşmamızın arefesinde.
Ümidimin tükenmesinde, kalbimin körermesinde.
Lütfenlerim kifayetsiz, çabalarım yetersizleştiğinde.
Adını içimde kimsesiz bir mezarda gördüm.
Unutamadım, sadece hissedemiyorum artık.
Zaman geçti dedikçe, ben geçemedim.
Kendimden vazgeçmişim, senden değil.
Bir kez olsun bitmedi sana olan heyecanım.
Sanki sarılınca burnuma gelen kokun,
Birdaha duyulmayacak gibi artık.
Karanlıkta bile sesini aradım, fısıltı gibi… ufaklık.