Sevimli yüz, yaş on altı, uzunca, toplu beden,
Gözünde ateş-i hasret, yanar cüdâ köyden.
Bu ayrılık iki aydır, pederle, maderden,
O sevdiği, ninesinden ve üç biraderden.
Omuzda bir halı heybe ki yengesi dokumuş,
İçinde tarhana, bulgur, zavallı anne komuş!
Başında püskülü kopmuş fes, ince bir tülbent
Dolanmış öyle; ilerde, sarıklığa
Gel ey fasl-1 bahárán mâye-i aram u habımsın
Enis-i hatırım kam-ı dil-i pür-ıztırabımsın
Gel ey bahar mevsimi, huzur ve uykumun mayasısın
Fikrimin dostu, acıyla dolu yüreğimin arzususun.
Sayfa 16 - İthaki Yayınları - 2. Baskı, Mart 2022, İstanbul
Gel ey fasl-ı bahârân maye-i ârâm u hâbımsın
Enis-i hâtırım kâm-ı dil-i pür-ıztırabımsın 1
( 1. Bölüm başlarındaki beyitlerin hangi şairlere ait olduğu (tespit edilebilenler)
dipnotlarda belirtildi. Yukarıdaki beyit Nedim Divanı'ndan.
Günümüz Türkçesiyle: Ey bahar gel, benim huzur ve uykunun mayası / Acılı gönlümün neşesi, düşüncemin arkadaşı.)
Sayfa 1 - Türkiye İş Bankası Kültür Y.Kitabı okudu
ای ساربان آهسته ران، کآرام جانم میرود
ey sâreban âheste rân, ki ârâm-ı cânım
mîreved
وان دل که با خود داشتم، با دلستانم میرود
ve an dil kî ba hod daştem, bâ dilsitenem mîreved
Ey kervancı! Aheste git ki ârâm-ı* cânımdır giden
Yar gönlümü çekmiş benim, ruh-i revânımdır* giden
Sâ'di Şirâzî
*ârâm-ı can: 1. Gönül rahatlığı.
2. Kalbe (cana) huzur ve sükûn veren sevgili
*rûh-i revân: 1. Rûh-ı insânî
2. (Dîvan edebiyâtında yürüyen latif bir rûha benzetilen) Güzel, sevgili
Gel ey fasl-ı baharan maye-i aram ü habımsın Enis-i hatırım, kam-ı dil-i prü- ızdırabımsın (1)
●•~`
(1) Gel ey bahar mevsimi, dinlendirici uykumun mayasısın Anılarımın dostu,
acı ile dolu gönlümün gamısın