Bir gün Abbasi Halifesi Me’mun şairleri toplamış. Hepsine milliyetleriyle övünmelerini emretmiş:
Arap şair, Hz. Peygamber’in Arap olduğundan, Kur’an’ın Arap diliyle geldiğinden, Arap soyluluğundan söz etmiş.
Acem şair, kisraların saraylarından, Acem ihtişam ve debdebesinden dem vurmuş...
Rum şair, eski Yunan’ın sanat, mimari vb. büyüklüğünü anlatmış...
Sıra Türk şaire gelmiş. Me’mun, “Sen de övün bakalım” demiş. İsmi geçen şairler, şaşkınlıkla bizimkine bakmaya; bu da ne söyleyebilir ki, söyleyecek neyi var ki gibi davranışlarla bakmaya başlamışlar.
Türk şair demiş ki:
“Benim doğduğum Türk illerinde, gerçi ne Arap’ın, ne Acem’in, ne de Yunanlı’nın övündüğü şeyler yoktur. Fakat bu topraklarda Tanrı köle yaratmaz!