Dünyanın mı yaşam enerjisi bitti, yoksa İnsanların nereye baksam herkes bir arayış içinde herkes mutluluğu yanlış kollarda yanlış kişilerde yanlış maceralarda arar olmuş... İçimizde manevi olanla sağlayamadığımız mutluluk bitince enerjiler bitik... Allah'ı bulmayan, içinde Allah olmayan helaller olmayan bir mutluluk mutluluk olabilir mi?
İnsanların içinde, insanlardan insanlara kaçıyorum. Öyle bir arayış içindeyim ki şu devirde, yalnızlığa varacak neredeyse.
Vücud ve iç Terkce
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Değerli Hocalarım bu yazımı eleştirebilirmisiniz lütfen?
Hande daha yeni uyanmisti herzaman olduğu gibi yine aynasına baktı ve ne kadar güzel olduğunu kendince söylendi. Kahvaltısından sonra babasının ilcedeki manav dükkanına gidecekti. Elini yüzünü yıkamak için lavaboya gitmişti ve yine aynada kendine baktı gülümsedi. Kahvaltısını yaptıktan sonra küçük bir bakım ve makyaj yaptı aynasını cantasina
Ah ne yana baksam
Yürekleri kör
Kulakları sağır zamanın.
Kendini tekrarlamaktan
Tükenmiş yıllar
Yorgun düşmüş insanlar
Bir zamansızlık
Bir arayış içinde.
Oysa insan insanda saklı.
Kaç yürekte can
Kaç canda yürektir insan..
#İsmail Şimşek
Yeni kısa yazimi degerlendirirmisiniz?
Hande daha yeni uyanmisti herzaman olduğu gibi yine aynasına baktı ve ne kadar güzel olduğunu kendince söylendi. Kahvaltısından sonra babasının ilcedeki manav dükkanına gidecekti. Elini yüzünü yıkamak için lavaboya gitmişti ve yine aynada kendine baktı gülümsedi. Kahvaltısını yaptıktan sonra küçük bir bakım ve makyaj yaptı aynasını cantasina
İnsan, insan hep bir arayış içinde aslında değil mi hele de kendini arıyorsa, çıkmaz yollara girdiyse, bir sürü yol içinden hangisini seçeceğini hangisinin onu doğruya ulaştıracağını bilmiyorsa bu çıkmazdan nasıl çıkar..
Ama insan aramadan da bulabilir mi. Yanlış yollara sapsa da sonunda doğru yola girecektir…
Papatya& Yakamoz [9-13]
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Papatya&Yakamoz-11
Yakamoz: Bazen düşünüyorum da, hayat ne kadar da mucizelerle dolu, değil mi?
Papatya:Öyle insan, bu mucizevi kainatta her daim bir arayış içinde.
Kendini sevdiğini ve en nihayetinde Rabbini buluverir bu alemde. Belki de bu yüzden sevgi diye bir liman verdi bize yaradan, bunca kötülüğe inat ona sığınalım diye. Belki de gözümüzden düşen tüm damlalar birikir, deniz olur da serinliği, ferahlığı, derinliği rahmet olur.
Belki kavuşamayız bu dünyada, göremeyiz yüzlerimizi, bakamayız saatlerce gözbebeklerimize. Yağan yağmurlarda ıslanamayız beraber, yada bir çimin üstünde yatıp bulutları seyrelemeyiz. Uçurtma uçuramayız tesellimiz olan şu gökyüzünde.
Kağıtlar eskimez yazdığımız şiirlerle.
Lakin bir kere yandık birbirimize, yakamoz öyle yandık ki gözlerimiz perdelendi, görmez olduk kimseyi. Bazen merhem olduk birbirimize, bazen nefes, bazen arkadaş olduk, bazen kardeş kendimizi kaybettiğimiz bu dünyada kavuşmayı yazmamışsa yaratan, elbet bir gün gerçek devranda buluşturur bizi, işte o vakit hiç ayrılmayız..."
Kendini arayan herkese 
Özgür Vural