Sanki sen bir pıhtı gibi ilk devinimin milyonlarında erimiş gitmişsin, ve görmekle işitmek kendileri kör ve sağır; gazap kendi bayatlığı yüzünden durgun.
Peki ama geriye ne kaldı o hayallerden? Yalnızca, bir kabusla bütün gece boğuştujtan sonra sabahleyin insanın üzerine çöken bitkinlik gibi bir yorgunluk ve acılarla dolu bulanık bir anı...