"Karenina’nın; Tanrım nereye gideceğim? sorusuna cevabı, kendini tren raylarına atmak olmuştu.
Kafamızın içi, cevabı ile arası bozuk sorular ile dolu.
Korkuyoruz kendimizden,
düşüncelerimizin genişleyebileceği sınırlardan korkuyoruz.."
"Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya…
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim."
"Okumak tabii ki çok büyük bir yardımdı...Beni heyecanlandırıyor, beni memnun ediyor ve bana işkence ediyordu.Ama bazen de benim canımı korkunç derecede sıkıyordu."