Bazı hayatlar var ki hep bir adım geriden ve eksik başlıyor. Ve ne kadar zaman geçerse geçsin bu boşluğun yeri tamamlanamıyor. Arjantin edebiyatın önemli isimlerinden Daniel Moyano'dan kendi hayatından izler taşıyan dokuz öykü yer alıyor Timsahın Kutusu'nda. Arjantin kırsalında veyahut küçük şehirlerinde anne babasız, kimi zamanda ailesinin yokluğu ya da emanet ettiği akrabalarında yaşayan çocukların hayatları öykülerin öne çıkan konusu. Yani emanet hayatlar, eksik yaşantılar, telafisi olmayan ve hayatı çok genç yaşta büyük bir olgunlukla karşılamak zorunda kalanların perspektifi. Bir kasap olan babasının acımasız ve kanlı ellerinden, timsah Koko'ya, adım atarken her ritimle ses çıkaran çocuğa...
Öykü okumayı çok severim. Yazarın kendi benliğinden, özü ve yaşanmışlıkları ile harmanlandığı öyküleri daha da severim. Çünkü hayattan tanıdık izler barındırır, daha samimi, daha duygusal ve düşünce olarak yakın gelir bana. Moyano, karakterlerinin izinden yürüyor her öyküsü ile, gölgesinde ondan bir parça görüyorum. İnsanoğlunun karşılaştığı sosyal, kültürel, ekonomik ve politik sıkıntıları da bu eksik çerçevenin içine yerleştiriyor. Daha öncesinde Arjantin edebiyatından birkaç okuma yapmıştım, bu öyküleriyle Daniel Moyano'da kalbimde yer etti. Marquez, bir ödülde jüriyken Daniel Moyano'ya ödül vermiş ve Cortazar ve Saramago'nun yakın arkadaşı aynı zamanda. Öğrendiğim minik bilgileri sizlerle de paylaşmak istedim Tavsiyemdir.
Kum Kitabı 'nı Can Yayınları birkaç öyküsüyle daha birleştirerek bu kitapta okura sunmuş. Özellikle Shakespeare'in Belleği'ndeki öyküleri daha önce 
25 Ağustos 1983 ve Diğer Öyküler Babil Kitaplığı seçkisinde okumuştum.
Kitap pek çok alıntı yapılabilecek güzel tespitlere sahip. Borges yarı büyülü yarı gerçekçi öyküleriyle sanatını konuşturmuş. Bu kitabı özelinde söyleyecek olursam, benzersiz ve çok çok başarılı değil ama belli bir kalitenin üzerinde öykülere sahip.
Kısa ve eğlenceli öykülerin yazarı Jorge Luis Borges, Arjantin'in en büyük yazarlarından biri, belki de birincisi.
