Artık gülümsemiyorum ..
"Eline ok ve yay alacak yaşa gelince " dedi .. ..... artık gülümsemiyordu "Seni de toprağa çivileyeceğim ..sümüklü. "
Artık eskisi kadar gülümsemiyorum. Bunu mutsuz olduğumdan değil, gülünecek insanları samimiyetsiz bulduğumdan yapmıyorum.
Reklam
Bu ısrarcı sorgulama beni uzun zaman gülümsetmiştir. Bugün buna gülümsemiyorum artık. Çünkü bu bana insanlarda pek yaygın ve benim gözümde tehlikeli bir bakış açısının ortaya konuluşu gibi geliyor. Bana "içimin derinliğinde" ne olduğum sorulduğunda, bunda herkesin "içinin derinliğinde" ağır basan tek bir aidiyetin, bir bakıma "kişinin derin gerçekliğinin", doğarken ebediyen belirlenen ve artık değişmeyecek olan"öz"ünün var olduğu inanışı yatıyor; sanki geri kalanın, bütün geri kalanın -özgür insan olarak katettiği yolun, benimsediği inanışların, tercihlerin, kendine özel duygusallığının, yakınlıklarının, sonuçta yaşamının- hiçbir önemi yokmuş gibi.
“Seni düşününce gülümsemiyorum artık..”
Şimdi sana artık seni sevmiyorum desem belki üzülmezsin ama ben sana artık sen aklıma gelince gülümsemiyorum, sen bütün çatık kaşlarıma sebepsin diyorum. Bak bu seni yakar, yan.
Seni düşününce gülümsemiyorum artık İşte öyle....
Reklam
21 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.