kitap çalışma arkadaşım tarafından yazıldı. ben şiirlerine bayıldım. her şiirde kelime oyunları ve mavi var. şiir sever biri olarak tam kalbime göre diyebilirim.
Her ne kadar eşine kitaplarını okuma yasağı getirse de bir gün bir şekilde okuyacağını düşündüğü için çok yumuşak geçişlerle anlatmış. diğerlerinde pekmez, Erik gibi karakterlerin kimlikleri tamamen gizli olduğundan hem nalına hem mıhına rahatça vuruyordu. ilk kitaptan 6. kitaba doğru her kitapta bir tık düşen bir anlatım gördüm. sonuç: yine de kafa dağıtmak için hoş bir seçim.
yazarın ilk 2 kitabına bayılmıştım hatta ilk kitapta gülmekten kramplar girmişti. ama o kitaplarda kim olduğu, ismi , cismi bilinmediği için en doğal , en açık, en samimi haliyle yazabiliyordu. bu kitapta kimliği ortaya çıktığı için ve de kitapta bahsettiği kişilerden fazlaca eleştiri aldığı için kendini tutmuş ve maalesef kitap da çekiciliğini yitirmiş.
pucca'nın anlatımını genel olarak sevdiğim için serinin tüm kitaplarını okuyacağım kesin ancak ilk kitapta aldığım o keyfi diğer kitaplarda bulamadım hatta, kitapları okumaya devam ettikçe dili sıradanlaşmaya başladı diyebilirim.
ilk iki kitabı da okuduğum için pucca'ya ve konuya aşinaydım. Yine güldüm eğlendim. 12 saatlik uzun otobüs yolculuğunda gidecek en ideal kitaptı bence. Ama çok sağlam bir hafızaya sahip olduğum için kendimi kötü hissettim. ilk iki kitapta aktarılanlarla örtüşmeyen şeyler vardı bu kitapta. üzüldüm açıkçası keşke yalan da olsa anlaşılmaz olsaydı ve biz gerçek sansaydık her kelimeyi.
