Her birimizin bir yemi vardı bu hayatta, kendi yeminin ne olduğunu bilmeyen biri ne kadar zeki olursa olsun hep gafildi.
Binlerce yıldır kendini rahatlatmak için kendine yalan söyleyerek evrimleşmiş beyinlerin organizmalarıydık. İşimize gelmeyen hesaplara girmemek, bizi strese sürükleyen konularla yüzleşmemek varoluşumuzun bir parçasıydı. Kendine yalan söyleyebildiği için kendine katlanabiliyordu insan.
İnsan önemsiz miydi? Asla! Parazit miydi? Kimliğini keşfedemezse evet, keşfedinceyse Tanrı'nın suretindeydi. Cana sahip çıkacak yücelikte ve erdemdeydi.