Ben Gülüşüne Öldüm,
O Ölüşüme Güldü.
Farklıydık İşte...
/Özdemir Asaf
Özdemir Asaf
İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, Canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.
Özdemir Asaf
Ben seninle çay içmek istiyorum.
Seni duymak,
seni görmek,
seni bilmek,
seni yanımda hissetmek istiyorum.
Sana şiir okumak istiyorum,
yazmaktan bıktım, usandım.
Ben artık yazıları sana söylemek istiyorum.
Küçük bir evde, büyük hayaller kurmak istiyorum.
Sobanın yanında, seninle birlikte, üşüyen ellerimi çayın sıcaklığına
bırakmak istiyorum.
Ben aslında sevmek değil,
seninle yaşlanmak istiyorum.
Özdemir Asaf
“R'leri söyleyemeyen Özdemir Asaf, bir gün taksiye biner.
Taksici; “Buyyun Neyeye?” der. Taksici de R'leri söyleyemeyen birisidir. Özdemir Asaf, “Kayaköy” derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini sanacağı için, “Eminönü” der. Karaköy'de inmesi gereken Özdemir Asaf, Eminönün'de iner ve Karaköy'e yürür.
Dünya böyle iyi kalpli adamlar için hala dönerken, bizler böyle insanlar karşısında ödem yapmış egolarımızla boğuluyoruz.”