"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı."
Aşk bir ruh kangreni; o kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne haldeyim. Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, sizinle ölçüyorum: 'Onu gördüm, görmedim, göreceğim, görmeyeceğim, gelecek, gelmeyecek..
"Eğer düşünmeseydim çok daha mutlu bir insan olabilirdim" diyor Sylvia Plath ve ekliyor; "Birazcık kaygısızlık beni dünyanın en mutlu insanı yapabilirdi."
Reader Follow Recommendations
"Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!"
"Peki, sen ne görüyorsun bakalım?"
İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen,korkan bir insan.
Aptal mıdır nedir? Boyuna kitap okuyup
düşünür.
Hayat herhalde bir katakulli değildi. Ama neydi? Bu hayatın bir manası olmak icap ederdi. İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı! Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı. Lakin tembelliğe alışmış olan kafası bunu bulamıyor, bulmak için uğraşmaya üşeniyor, yanlış ve bayağı olduğunu sezdiği şeyleri de kabul edemediği için selameti firarda buluyordu... Her şeyden, her derin düşünceden, her üzüntülü nefis muhasebesinden kaçmayı itiyat edinmişti. 
İçimizdeki Şeytan