İnsan ya yaradılışından ya da zaafından ötürü âşık olur; örneğin ufak bir güzellik bizi çeker, kendine bağlar. Dostluğa gelince o tersine yavaş yavaş zamanla, düşüp kalkmayla, içli dışlı olmakla doğar, gelişir. İki dost arasındaki yıllar boyu süren karşılıklı düşüncenin, iyi yürekliliğin, bağlılığın ve gönül almanın yerini, birdenbire doğan aşktaki, güzel bir yüz ya da bir el alıverir.