Aklın ibadeti düşünmek, dilin ibadeti zikir
Aşık Paşa, Garib-name' de şöyle dile getirir:
"Aklun oldur ta'atı kim fikr ile
/ Dilün oldur ta'atı kim zikr ile."
Sayfa 14Kitabı okuyor
Muhyiddin-i Arabi diyor ki:
Allah'tan başkasını sevmemiş hiçbir insan yoktur. Şu dünyada, Allah'tan başka bir şeyi seven tek insan da yoktur. Lâkin Allah-u Teala isimler içinde gizlidir. Mecnun'un kendi Leyla'sına aşık olduğunu zannedenler, yaratılıştaki aşktan ve kendi vicdanlarından habersizdirler.
Peygamberler, insanlara; Allah'a ibadeti ve Allah'ın adını öğretmeye gelmemişlerdir. Bunlar zaten her insanın yaratılışında vardır. Peygamberler, doğru yolları eğri yollardan ayırmaya gelmişlerdir. Ve: "Ey insan, sen mutlak kemalin aşığısın ve eğer mutlak kemalin yolunu parada, pulda canda ve servette sanıyorsan yanılıyorsun. Senin için kemal-i mutlak, kemal-i mutlaktan başka bir şey istememektir." demeye, insanları şüpheden kurtarmaya, insanın dert ve zevkinin Yaratıcıya ait olduğunu söylemeye gelmişlerdir.
İnsan-ı Kamil
Murtaza Mutahhari
İbadeti cennet nimeti veya cehennem korkusu için değil Allah rızası ve cemalini seyir aşkıyla yapmalıdır.
Sayfa 86Kitabı okudu
Zahit, cennet hayaliyle her rekât namazı için bir köşk istermiş, her çektiği tespih tanesi için cennetten bir üzüm tanesi istermiş. Menfaat ve kazanç kaygısı... Köşkler ve nimetler. Leb, tasavvuf terminolojisinde ilâhî tecelliyi karşıladığına göre, menfaatçi ve aklını ön plana koyarak akılla hareket ettiği için ibadeti önemseyen zahide karşılık gönülle hareket ettiği için sevgilisinin dudağını özleyen, gönlüne uyup onu elde etmeye çalışan gönül ehli tercih edilir. Bu bakış açısına göre bir ehl-i dil (gönül ehli, derviş ve mürşit) akıl ehlinden elbette ki önde olacaktır. Zahit cennet için ibadet ederken, âşık, Allah cenneti verse de vermese de ona aynı bağlılıkla ibadete veya O'nu sevmeye devam edecektir. Onun için âşık olmak, zahit olmaktan yeğ tutulur. Çünkü, vahdet tecellisinde dudaktan çıkacak şey ya "Ümmetî", ya "Abdî" olacaktır.
Sayfa 38Kitabı okudu
Üzerimize ihsanı yayan, bizi nimetlere gark eden, bize temizliği ve ibadeti emreden, necâsetlerden ve günahlardan kaçınmamızı isteyen yüce Allah'a hamdolsun.
Müellifin önsözü :)Kitabı okuyacak
![Hanefi Fıkhı [et-Teshîlü’d-Darûrî li-Mesâili’l-Kudûrî]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:64/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fkitaplar%2F931347_117c0_1627130162.jpg){kind=small}
Hak din, Allah için yaşanmadan tanınmaz ve tanıtılamaz. Din gönüllere ancak ihlasla yaşanarak girer.
Yüce Allah önce müslümanlardan amel bekliyor, ihlas istiyor. Bu dine en büyük zararı münafık verir; çünkü onun dili ile hali, içi ile dışı birbirine uymaz. Dini dünya için alet eder. Halbuki ibadeti Allah için yapmak farzdır.
Sayfa 259
Allah Teâlâ buyurur ki:
"Onlara ancak şirkten kaçıp ihlâsla Allah'a kulluk edin, hakkıyla namazı kılın ve zekâtı verin diye emredildi. İşte sağlam din budur."
(Beyyine Sûresi 98/5)
Resûlullah (s.a.v) buyurur ki:
"Allah Teâlâ şöyle buyurur: "Kulumun en sevdiğim ibadeti, bana karşı samimi olmasıdır."
Sayfa 190
Yüce Allah'a ibadet edenler dört gruptur:
1. Din ile dünya kazanmak isteyenler. Bunların niyeti Allah rızası değildir. Onlar münafıklardır. Yaptıkları görünüşte ibadettir fakat aslında dine ihanettir. Bu ibadetten kendilerine bir sevap yazılmaz, hesap sorulur.
2. Cehennem ateşinden korkarak ibadet yapanlar.
3. Cennet nimetlerine ulaşmak için ibadet yapanlar. Bu iki grubun ibadeti geçerlidir, fakat kendileri en faziletli kimseler değildir. Şeytan onlara vesvese ile zarar verebilir.
4. Sırf Allah rızası için ibadet yapanlar. Bunlar gerçek müminler ve âşık kullardır. Onlar hakiki tevhid ehlidirler. Cennet ve cehennem olmasa da onlar aynı muhabbet ve samimiyetle yüce Allah'a kulluk ederler. Onlar ihlasa ulaşmış has dostlardır. Şeytan onlara bir zarar veremez.
Sayfa 190
`
İbadetin hakkını verdim." deyip böbürlenerek dolaşacağına eskicinin gönlüne talip ol da yapamadığın ibadetin yüzü suyu hürmetine ümmetin ibadeti kabul olsun!
'
Herkes bir başkasının sağırı. Herkes kendisine benzemeyenin körü. Herkes kendisinin, ‘kendim’ derken içini doldurduğu her şey budalası.
s.15
Anlamak ister gibi yapıyoruz duvarın ardındakini ama aynadaki suretimizin sarhoşuyken ne mümkün.
s.16
‘sen’ diyebilmek cevheri.
s.17
“Kendimi düzeltirsem yeryüzü bir yanlıştan kurtulacak.”
“Cümleler
Sayfa 91 - profil kitapKitabı okudu
Gazâlî bu konuda şöyle diyor: "Bir mü'minin, çarşıyı veya işyerini özlediği kadar, ibadeti ve zikir meclislerini de özlemelidir. Allah'a âşık olan mü'minlerin eli işte iken kalbi zikirde, akli ahirette, gözü yeni bir hayır ve hizmettedir. Bir kusur işlerse hemen tevbe etmelidir. Çarşı pazarda tavsiye edilen zikirleri çokça söylemelidir. Gâfil kimsenin mânen ölü, zikredenin ise diri olduğunu bilmelidir."
Sayfa 45Kitabı okudu
Varlık sorusuna cevap vermeden hakikat anlaşılmaz. Onun için herkesin; “benim hedefim nedir, neyi kendime hedef olarak belirlemişim, neden buradayım, Allah beni dünyaya neden göndermiş, göndermeseydi olmaz mıydı” deyip kendine bu soruları sormalıdır. İnsanın bu sorulara cevap vermeden rahat etmesi ve doğruyu anlaması mümkün değildir.
Mesela; bir
Sayfa 40Kitabı okuyor
Leb,tasavvuf terminolojisinde ilahi tecelliyi karşıladığına göre,menfaatçi ve aklını ön plana koyarak akılla hareket ettiği için ibadeti önemseyen Zahide karşılık gönülle hareket ettiği için sevgilisinin dudağını özleyen,gönlüne uyup onu elde etmeye çalışan gönül ehli tercih edilir.Bu bakış açısına göre bir ehl-i dil (gönül ehli,derviş ve mürşit) akıl ehlinden elbette ki önde olacaktır.Zahit cennet için ibadet ederken,aşık ,Allah cenneti verse de vermese de ona aynı bağlılıkla ibadet veya O'nu sevmeye devam edecektir.Onun için aşık olmak,zahit olmaktan yeğ tutulur.Çünkü,vahdet tecellisinde dudaktan çıkacak şey ya "ümmeti" ya "Abdi"olacaktır.İster Efendiler Efendisinin ümmetinden satılsın,ister Allah katında "kulum"diye kabul görsün,elbette Kevser peşinde koşmaktan evladır.Bu iki hitaptan birine muhatap olmadıktan sonra vay halimize!
Sayfa 38Kitabı okudu