KİTAP TAVSİYEM
"Veda"
Alıntılar
_"...ağladık. Kaybettiklerimize, yaşayamadıklarımıza, hatalarımıza..."
_"Ne kadar anlatsam bile yüreğimdeki yarayı göremezsin.."
_Nelerle uğraştığımı bir bilseniz bana kızmak yerine halime acırsınız.(Ben değil miyim bu yahu )
_İnsan hiç olmazsa imkansızı denemek istemez
Erdal Öz... Yaralısın...
.
Yarası, yaram olduysa okurken sen gerçek bir romansın. Acısı acım olarak kalmadı, utandım yaralıyla, kustum yeşil suyumu. Tabanlarım hala acıyor. Nasıl bir anlatımdır bu da ben hala etkisindeyim. İçim, hınç dolu, böğürmek için nefesini göğsünde toplayan bir hayvan gibi aslında... Ben nasıl yorumlarım seni? Yaşar Kemal'in o mükemmel cümlelerine bir satır ekleyebilir miyim? Hayır. Sen cümlelerin ustalarındansın romanda. Yaktığı kitapların günahını hepimizin günahı yaptın da azat ettin yaralıyı. Sen sadece harika bir anlatıcı değil mükemmel bir kurtarıcısın Erdal Öz. Yoksa onca işgenceden ve dayanılmaz acılardan nasıl kurtulur da bir insan içtiği sudan haz alır ve Yaralı Nuri olurdu.
Geçmiş satırlarla aktarılır geleceğe. Acısı da başarısı da, hatası da, aşkı da satır satır saklanmalı ki gelecek aydınlık olsun. Yakmayın. Yaktırmayın. Yaralar açmayın bedenlerde, ruhlarda. İnsan olmanın asaletini yitirmeyin.
.
Okumak için çok geç kaldığımı düşünsem de okuduğum için en mutlu olduğum eserlerden oldu #yaralısın .
Okunması şart olanlardan.
.
(Not: İncelememin ağır cümlelerini kendime sakladım bu sefer ve sadece başlangıç kısmından birkaç cümlemi paylaşabildim sizlerle. Affola. Her mecra bazı yorumlara çok açık değil zannımca. Saygıyla)
#ilkaycabiryorum.
.
.
#kitap #roman #kitapyorum #kitapyorumu
#erdalöz #1975OrhanKemalRomanArmağanı
#tavsiyekitap
140 syf.
·
Not rated
SELVİ BOYLUM AL YAZMALIM
#alıntı
"Seviyordu ama özlemiyordu , yanındayım diyordu ama uzaktaydı ; sadece sözler vardı , kendisi yoktu."
"Al yazmalımı, selvi boylumu bir daha görecek miydim? Nerelerdeydi benim fidan boylum, ince bozkır kavağım? Ayaklarında lastik çizmeler, sırtında babasının ceketi de olsa aldırdığım yoktu. Ben
#1001kitap~~~
Nobel Edebiyat Ödüllü Avusturalyalı yazar Patrick White, üniversiteye girmek için hazırlanırken, şiir ve kısa öykü yazdı. Cambridge'de okudu . Ardından Londra'da The Ploughman And Other Poems adlı şiir koleksiyonuyla , ardından 1roman ve 2oyunla edebiyat kariyerine başladı. 1936'da White, kendisinden on sekiz yaş büyük, hayatında
Dune evrenini okuyacakların okumamasını söyleyerek başlamalıyım incelemeye. Serinin 3. kitabı olarak dune çocuklarını ilk iki kitaptan daha fazla sevenler var ve ben maalesef ki o grupta olamayacağım. İkinci kitapta heyecanı dorukta ve belirsizlikte bizlere açık bir kapı bırakan yazarımız, istediğimizi ya da istediğimi vermiş. Başı sonundan çok daha heyecanlıydı bu yüzden. Yazar Paul'ümüzü bizlere geri vermiş ama nasıl vermek. Paul'ün çöle gidişi üzerine zaten ölmesini beklemek asıl mucizeydi. Paul'den geriye boş bir kabuk kalmış meğerse, gerçekten ölmemiş olsa da aslında ölmüş. Bambaşka bir karakter olmuş sanki. Dune evreni demek Paul'den ibaret değil elbette. Beni çok acayip şeyler bekliyor belli ki. Paul'ün ikizlerini normal beklemiyordum zaten ama bazı noktalarda laf ebelikleri ve gitgelli konuşmaları sıktı. Ah Alia var birde tabiki Alia'dan bahsetmeyi nasıl unuturum. Birinin ona sadece 3 yaşındayken Baron Harkonnen'i öldüren kişi olduğunu hatırlatmalıydı. 3 yaşındaki Alia şimdiki Alia'dan çok daha iyiydi. Jessica'ya gelince ikinci kitapta gözlerim onu aramıştı ve özlemiştim, tekrar görmem sevindirse de torunlarının karşısında değil yanında olmasını beklerdim. Biraz uzaklaştım bu karakterden de sanırım. Güzel karakterlere veda ettiğimiz bu kitaptan sonrası için tutanacak dal arıyorum. Bulabilecek miyim?
Bir gün, sosyal medya, televizyon, telefon gibi araç ve platformlara karşı olan bir megazengin hepsinin üretimini ve erişilebilirliğini engellese, ne yapardınız? Ayaklanmayı, tepki göstermeyi geçin. Bireysel olarak, ne yapardınız? O güne kadar gezdiğiniz sokaklar, okuduğunuz kitaplar, izlediğiniz filmler, ziyaret ettiğiniz müzeler sizin için
