Vəsf elədim şirin-şirin, camalın oldu ay mənə,
Verib sənintək gözəli yaradan özü pay mənə.
Sənə sözüm də çatmadı, bəs etmədi bu say mənə,
Sözlər həya etdi sənə, dillər utandı, sevgilim.
Gözüm görəndə hüsnünü, ürək yerində qaynadı,
Aşiq oldu camalına, ürək heç məni saymadı.
Toxundu qara tellərə, əlim saçında oynadı.
Duyanda zülfün ətrini, əllər utandı, sevgilim.
Gözüm düşdü qələm qaşa, düşdü avarə tellərə,
Yandı canım gözəlliyə, yandı biçarə tellərə.
Oldu sözüm sətir-sətir, yazdım o qarǝ tellərə.
Görüb fəxarət hissini, tellər utandı, sevgilim.
Düşüb canıma sevgisi, ürək məhəbbətin çəkir,
Bu şair sevgi sərrafı, sözün məlahətin çəkir.
Çıxanda eşqin bağına, çiçək xəcalətin çəkir.
Saçlarına düzəndə gül, güllər utandı, sevgilim.