Eskiler yalnız, fiile geçmeyen ve istekte kalan fikir adamları yetiştirdiler ya da çocukça hevesleri arkasından kitleleri uçuruma sürükleyen fikirsiz fiil adamları yetiştirdiler.
Bu iki insan birbirine yabancı ve düşman kaldı: “Fikir boş yere feryat etti ve fiil delice, halkı birbirine kattı.”