Halka bakarsanız hiçbir şey yapmamak lazım gelir, bence insan halk için değil nefsi için yaşamalıdır.
Sayfa 26 - TurkuvazKitabı okuyor
Her dakika kalkıp onu söndürmek isteyerek, fakat vücudunu gevşeten büyük bir kendini koyvermişlikle hep bu işi bir dakika sonraya bırakarak, gözleri oraya mıhlanmış, fikri boş, uzun uzun ağlayan bu muma baktı.
"Dikkat! İkinci düşüş, her zaman birinci düşüşten daha zor, daha naziktir."
"Bilir misin azizim? Ağlamamak için gülüyorum."
"Lakin hissetmiyor musunuz ki bu aşk kirli bir şeydir!"
"Sizin de bize bırakılacak ölmüş bir hayaliniz, arkasından dökülecek birkaç damla matem yaşınız mı var?"
"Sen şimdi kendini herkesten, bütün kalplerden uzak buluyorsun, bütün sevdiklerinin arasında yapayalnız..."
“Öyle zamanlar olur ki gözyaşları mantıktan fazla esenlik verir.”
“Şimdi istiyorum ki sabahtan akşama kadar odamızda okuyalım, okuyalım. Okumak hiç bitmesin…”
Ölmek! Kim bilir, bu ne güzel bir şeydi! Fakat ne korkunç bir şey...
Halbuki Bihter'i sevememek, onun için telafi edilemeyecek bir zarardı; bu kadını kendi kendisine öyle leziz bir sevdanın kevserine benzetiyordu ki doyduktan sonra yine, hep içilmeye devam edilsin. Onu kaybettiği dakikadan itibaren tekrar şiddetle isteyeceğinden emindi. Behlül bu aşkta, kendi nabzı parmakları arasında, hastalıklı bir doktor gibiydi.
Sayfa 303Kitabı okuyor
“Halka bakarsanız hiçbir şey yapmamak lazım gelir; bence insan halk için değil kendisi için yaşamalıdır!”
Sayfa 11Kitabı okuyor