....
Sevebilmenin iflası
Kendi düşmanın gibi, ezersin kendi canevini.” –Shakespeare
Malum sözü biraz terse büküp, bir soru sorarak başlayalım: Peki, hassas kalplerin dünyayı cennete çevirme iradesi veya şevki var mı?
Bugünlerde herkes birçok şeyden şikayet ediyor.
Bu şikayetlerin çoğu yozlaşma, değer yitimi, hissiyat kaybı kapılarına çıkıyor.
Biz üç kişiydik; oysa aşk iki kişiliktir.
Sayfa 116Kitabı okuyor
Başka biri olacaksın istemesen de
Tenine başka bir ten dokunduğunda
Gövden buluştuğunda başka bir gövdeyle
Başka bir nefesle karıştığında nefesin
Başka biri olacaksın istemesen de
Gece uykunda ya da gün ortasında
İrkileceksin apansız bir duyguyla
Bir uçurum kıyısında sendelemiş gibi
Başka biri olacaksın istemesen de
Bakışlarımın izini taşıyan giysilerin
Tüketecek ömürlerini birer birer
Değişecek yeri dolabın, pencerede bir çiçeğin
Başka biri olacaksın istemesen de
Dudaklarında benden sonraki bir çizgi
Tanımadığım bir ton gülüşünde
Ve artık beni unutmaya başlayan gözlerin
Sonra, sonra artık başka birisin
Sayfa 45Kitabı okuyor
Sadece ikimize değil
Bütün hayata üzgünüm
Fotoğraflarda
Bir gece hatırası
Sayfa 42Kitabı okuyor
Sözün bittiği yerde yürek kendi kendine konuşmaya başlar.
Yalanla kirli havada güçlükle soluk alarak.
Yaşamak bu yangın yerinde her gün yeniden ölerek. Zalimin elinde tutsak, cahile kurban olarak.
Günümüzde ağır olmanın çok ağır bedeli var. Ya parçası olacaksın alçaklığın ya seni parçalarlar.