Kitabın ismi beni cezbetti. Hemen okumak istedim, geç de olsa sonunda okudum. Yazarın ilk okuduğum kitabı oldu. Üslubuna bayıldım. Tokat gibi çarpan cümleler, tespitler vardı. Kurgusu da oldukça başarılı, ilk başlarda anlamakta zorlansam da.
Yazar esasen çocuk kitapları yazıyor. Bence roman olarak da çok başarılı bir iş çıkarmış.
Tanışmanızı öneririm.!
Bol kitaplı günler dilerim!
Aşk Meçhule Yürür, Filiz Özdem'den okuduğum ikinci kitap oldu. Bu kez farklı bir yolculukla, bambaşka kapılara çıkardı. Geçmişle gelecek arasında sıkışıp kalmış, kaybetmenin her türlü halini tecrübe etmiş, ayrılığın ve ölümün peşini bırakmadığı bir kadın: Mercan...
Onun geçmişle hesaplaşmasını, geleceğe yol almaya çalışmasını, karanlıktan aydınlığa çıkmaya çabalamasını okurken ben de onunla birlikte üstündeki ağır kapıyı itmeye çalıştım sanki. Sordum onun kendisine ve hayata sorduğu soruyu:
"Hatırladıkların kadar mısın, unutmadıkların kadar mı?"
Hâla Filiz Özdem'le tanışmadıysanız, sene bitmeden tanışın...
Hazin bir roman...
Yazarın Aşk Meçhule Yürür adlı kitabından sonra okuduğum ikinci kitabı oldu bu kitap.
Duygu yoğunluğu, dili, üslubu, konusu, her şeyiyle çok ama çok sevdim. İnsanın içini sızlatan olaylar ve hayatlar okuyoruz maalesef. (Nedense okurken, Zeynep Kaçar'ın Kabuk kitabıyla Mehtap Ceyran'ın Mevsim Yas kitabındaki duyguları hissettim. Onlarda da yoğun acılar çok akıcı ve sade bir üslupla yansıtılıyordu, onları okuyup sevenler bence bunu da mutlaka sevecektir.)
Son derece akıcıydı, bir oturuşta dahi bitebilir.
Romandaki her karakterin dilinden ayrı ayrı geçmişlerini ve acılarını okuyoruz. Bu tarz kitapları çok seviyorum, ortak şeyler yaşansa da her kişi farklı bakış açısıyla ve kendi duygusuyla yansıtmış oluyor olayları bize, bu da okur olarak her bir karakterle empati kurmamızı sağlıyor.
Filiz Özdem, hem çevirmen, hem çocuk kitapları yazarı olarak da kıymetli yazarlarımızdan. Bu kitabını okuduktan sonra diyorum ki, Filiz Özdem ne yazsa okurum!
Mutlaka okumalısınız...
Bir meçhulün romanı, ismi gibi. Mercan’ın Abidin’le evliliğini anlatmasından başlıyor, Abidin’in siyasi geçmişi nedeniyle öldürüldüğünü ve birkaç intihara daha şahit oluyoruz,sonrasında kız kardeşini ve diğer yan rollerini okuyoruz. Sonlara doğru gelince hangi yaşamının gerçek hangisinin bilinmez veyahut düş olduğunu anlayamıyorum. Tam bir meçhullerle dolu, akıcı, karanlık ve ürkütücü bir romandı.
Romanın anlatıcısı Mercan hayatını, ailesini, ailesindeki intiharları, travmalarını, aşklarını farklı zaman dilimlerinde anlatıyor. Olaylar bir puzzle parçaları gibi birleşiyor. Birleştiği yerlerde de okuyucuyu şaşırtabiliyor. Öne çıkan sadece olaylar değil tabii. Anlatım da oldukça edebi. Bence her açıdan doyurucu bir roman.
Kitap bir roman olmasından ziyade bir hikayeler zincirine takılmış dönüp duruyor. Ölümün arasında kalmış bir insanın ölümü düşlemesi ve düşünmesi. Kitapta bir çok karakter var gerekli gereksiz, bir de mercanımız var. Mercanı, ben Ayvalıkta denizin dibinde toplanmış bir resifin ateş renginde olan bir canlısı olarak görüyorum.
Suyun içinde ve bir toprağın üzerinde. Hep bir kusma eylemi içinde, ölüme kusma, intihara kusma, hayata kusma, babaya, anneye, her şeye kusma. Mercanın etrafında ki bunca insan bir balık ve Mercanın olduğu resifte mercandan zehirleniyor gibiler.
Kitapta mübadele var. Savaş var, iyi ermeniler var kötü ermeniler var, iyi türkler var kötü türkler var. Kitapta insan var. Seksenler var (dizi olmayan) işkence görmüş üniversite öğrencileri ve hayatına girip çıkan bir çok insanın onun hayatından önce nezarethane tanışı olması var.
Kitap bir hikaye kitabı olarak okunursa daha verimli olacağına inanıyorum. Bazı isimler aynı olsa bile hikayeleri farklılaşıyor. Kitap gündelik hayatın bir çok noktasında dolanıyor. Tabii ki bu gündelik hayatın farkındalığını kazanmak için bir kaç kuşak öncesiylr sohbet etmenizde fayda var. Kaygı hep aynı kalacak, hiçbir zaman değişmeyecek fakat yaşanmışlığının nasıl değiştiğini anlamak biz okurlar için ders niteliğinde olacak.