"Yaşadığın anın içinde kendini yetişkin sanıyorsun. Halbuki üzerinden yıllar geçtikçe, hafızanın fotoğrafhanesindeki karelere baktıkça, insanın burnunun direği sızlıyor, hayata ve kendisine karşı içi merhametle doluyor. Meğer çocukmuşuz hep..."
"Belki de ruh denen, karanlığa, dibe doğru uzanan derin bir kuyu değil; gittiği her yöne doğru çatallanan, pek çok irili ufaklı yola bölünerek labirentler şeklinde dibine, dikine, verev, döngüsel, yatay, karmaşık yollar izleyen, başına buyruk sarmal bir kuyuydu."
"-Neden kendine yeni bir hayat kurmadın?
- Kuramadım Ziya. Kuramadım işte. Ben herkeste sende olmayanları aradım. Sende olmayanları bulduğumda da, sende olanların hasretiyle yandım."
Bizi inciten aşk değil,teslimiyet..
Deniz çekildiği zaman nasıl ki kumsalda görmediğimiz bir sürü şey açığa çıkarsa akıl çekildiği zaman da hayat başka türlü görünebilir insana
"Deniz çekildiği zaman nasıl ki kumsalda göremediğimiz bir sürü şey açığa çıkarsa,akıl çekildiği zaman da hayat başka türlü görünebilir insana.Üstelik kışsa,hayatın kışı bastırmışsa.Hava gri,dokunsan ağlayacak gibi.Belleğin ıslak kumlarında açîğa çıkan yabancı canlılar,aşina ölüler ve sürüsüne bereket şeytan minaresi."
Sayfa 93 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bizi inciten aşk değil, teslimiyet.
Sayfa 22Kitabı okudu
Babam elimi tuttukça, yıllardır gizli kapaklı bir bilgi gibi duran ve o an birden açığa çıkan bir duygu çarpıyor benliğime : kendimi gitgide babamın bedenini giyinmiş gibi hissediyorum. Onun bedeninde varlığıma çarpan ve bana dayatılan oluştan nefret ediyorum. Babamın çirkinliğini giyinmekten. Boynumda tıpkı onun boynundaki gibi et beninden adalar oluşuyor. Her yıl gidip yaktırıyorum. Yediğime içtiğime ne kadar dikkat edersem edeyim, tıpkı onun gibi göbeğim çıkıyor. Dirseklerim tıpkı onun gibi kapkara oldu, çürüyor. Çürüyorum. Onun, ölmekte olan gövdesinin kabuğunu soyunmasına gerek yok. Ben çoktan giydim bile onu üstüme.
Sayfa 29Kitabı okudu