İnsanı en çok inciten şeydir aşk!.
Yaşadığın anın içinde kendini yetişkin sanıyorsun. Halbuki, üzerinden yıllar geçtikçe, hafızanın fotoğrafhanesindeki karelere baktıkça, insanın burnunun direği sızlıyor, hayata ve kendisine karşı içi merhametle doluyor. Meğer çocukmuşuz hep ...
Bir hayat, kendisiyle birlikte pek çok hayatın kardeşi olan bir hayat, neresinden tutup da anlatılır? ilk nereden başlanır? Hangi an, en doğru andır? Doğru nedir? Yanlış olmayan mı? Yoksa hakiki olan mı? Bizlerin hayatının hakikati, adına zaman denen akışkan yüzeyin neresine ilişik? Bir boncuk, bir düğme, bir yara, bir soluk ya da ne bileyim ben, her ne ise. İlk başlangıç noktası neresi? Benim doğduğum an mı? Daha öncesi mi? Ne kadar öncesi? Hiç bilmiyorum.
Sayfa 9 - kardeş hayatlarKitabı okudu
Yaşadığın anın içinde kendini yetişkin sanıyorsun. Halbuki, üzerinden yıllar geçtikçe, hafızanın fotoğrafhanesindeki karelere baktıkça, insanın burnunun direği sızlıyor, hayata ve kendisine karşı içi merhametle doluyor. Meğer çocukmuşuz hep…
Sayfa 12 - nedir hükmümüzdeki?Kitabı okudu
Hayatımda kimse bana onun gibi değmemişti. İnsana herkes değebilir, ama her değiş dokunmaz, yakmaz, iz bırakmaz..
Doğru nedir? Yanlış olmayan mı? Yoksa hakiki olan mı?.
Gördüğün kadarıyla bir insanı tanıdığını, onun bütün hayatının bundan ibaret olduğunu sanıyorsun. Ne büyük bir yanılgı!.
Ruhun en derinlerine nakşolan acının, dışarıdan bakıldığında görülmese de, kokusu alınabilen bir şey olduğunu düşünmüşümdür hep.
Sayfa 86 - ruha nakşolan acıKitabı okudu
İnsan bir şeye karar verirken bir şeyden de vazgeçiyor. Bir şeyden vazgeçerken de aslında bir başka şeye karar vermiş oluyor. Hayat ne tuhaf..
Hangi korkularının, nasıl kılık değiştirip karşısına dikileceğini kestiremiyor insan..