Biraz uzun bir alıntı ama bence buna değer.
"Amor intellectualis quo Murphy ipsum amat"
Ne yazık ki öykümüzün "Murphy'nin Usu" diye adlandıracağımız şeyi tanımlayacak yerine gelmiş bulunuyoruz. Tanrıya șükür bu aleti gerçekte olduğu biçimde ele alacak değiliz, oldukça yersiz ve gereksiz bir tutum olurdu bu. Yalnızca Murphy'nin usunu duyumsayışı ve tasarlayışı
Sayfa 71Kitabı okuyor
Kentik Düş Tanrısı Angus
OKUR'UYUZ YAZAR'IN: PEYAMİ SAFA
Kitap incelemelerinin yanında çok kitabını okuduğum yazar incelemeleri (araştırmalarım değil yorumlarım doğrultusunda) yapmak mantıklı geldi ve "Okur'uyuz Yazar'ın" adlı bir seri oluşturmak istedim. Bu seriyi de en sevdiğim yazar olan 
Peyami Safa'yla başlatıyorum.
Psikolojik tahliller, dış görünüş betimlemeleri ve diyalektik
beyoğlu sokaklarında bir şubat soğuğunda beni uğurla çünkü bugün hayatından defoluyorum, aşk yasal cinayetmiş ve kaptanım yangınlı şiirler yazıldı ağır romanlar eşliğinde, öylesine kor oldu ki yüreğimin en sapa yerlerinde muhalif hisler. bu hislerin enkazı gebe oldu ruhumda taşıdığım amansız facialara. ben iyileşmeyi beceremedim bir ecza deposuna
Yalnızca bu kadar mı? Puşkin'in yapıtlarında Rus Ruhu çağıldar, Rus damarları atar her satırda. O eşsiz ve özentisiz, ama yüce Rus ruhunun apaçık doğuş kaynağı olan Batı Slav şarkılarında Rus hayat anlayışı, Rus yüreği Slav kardeşleriyle kaynaşıyor, bugüne kadar şarkılarında, bılinalar'ında, söylencelerinde ve masallarında hâlâ yaşatılan Rus halkının dünya görüşü çınlıyor, halkın sevdiği, derin saygı beslediği her şey dile getiriliyor, kahramanların, çarların, halkın savunucuları ve çilecilerin idealleri, mertlik, alçakgönüllülük, aşk ve özveri anlatılıyordu. Sarhoş iki köylünün sohbeti ya da dişisinin öldürüldüğü "Ayı Masalı" gibi Puşkin'in kusursuz mizah örnekleri, halkın çok beğendiği sevimli, duygulu yapıtlardır. Puşkin uzun yaşasaydı, halkı anlamamız için bizlere eşsiz sanat hazineleri bırakırdı, bu hazineler, Avrupalılık kibriyle halkın üzerine çıkmış aydın sınıfımızın halkın gerçeğine, halksal güce ve görev bilincine geçme sürelerini yapacağı etkiyle mutlaka kısaltırdı. İşte, bu halksal gerçeğin önünde eğilmeyi bir ölçüde Nekrasov'da ve çok güçlü yapıtlarında görüyorum. (Okurları arasında bunu anlayan sadece ben olmam ne acı!) "Halkın acılarına ağıt yakan" bir çilekeş olması, halkın bu acılarını tutkuyla dolup taşarak dile getirmesi benim için değerli ...
Sayfa 1074 - Yapı Kredi Yayınları
Bu satırlardan, daha yeni yeni erişkin olduğu ve olgunlaştığı sonucunu çıkarmaya pek eğilimli olan Profesör, İstanbul'daki çevresinin —eski çevresinin— iç değerlerden yoksun olduğunu hep hissetmişti ama ayrıldıktan sonra daha da bilinçle kavrıyordu bunu. Bunların hepsi gazetelerin hafta sonlarında ek olarak verdiği; mankenlerle, şarkıcı ve
Ölü Adamın Sandığı
Dip. 23.18.32.15
Bazı şeyler bir ilkti
anlatmak için
Canavarıma yenildim
Tutku ve aşk
Bir deri bir kemik
Dalgalar geçiyor
Merham ve Merhem
Üç günlük dünya,
gidenin, kalanın ve yananın tuttuğu.
Verilen her söz umuttu.
Ben unutulmaya yüz tuttum.
Göremedim ondan başkasını
Sorma, sorma bu aşk nasıl.
Öylesine
Bilir misin? sana olan engin aşkımın taşkın sularında boğulduğumu.
Bir düş parçası düşer gözyaşlarımdan çimene, varoluşa sürüklenir arsız sevgimiz.
Ayak izlerinden bir yol, takip eder bu sevgisiz gönül, nereye çıkar, ne vardır sonunda, bilinmezlik.
Üzgünüm öylesine, dinerken güneş gözyaşlarından gümüş renkli acılara, üzgünüm öylesine.
Acınası bir tebessüm ile giriş yolu aradım, zambak sesli gözlerine.
Bir yol varmı bilmem ama süzülürüm senin olan akşam denizine.
Seni görünce gençleşir bahar, sen varken adı vardır mevsimlerin, sen varsın diye doğar güneş, doğar gece.
Unutulmuş tanrılar senin emrini bekler hüküm koymak için, deniz gelgitlenir, gemiler batar, saatler sen uyandıktan sonra başlar.
Hiçbir aşk tamamlanmamıştı ben seni görmeden önce,
Küçük bir seyir defterinde adın yazılı, yön bu şekilde bulunur.
Yıldızlar parlak olduğunu mu düşünüyor? Ne gülünç. Gördüler mi ki senin akla hayale sığmayan gözlerini.
Melekler sana secde eder, sessizlikle dolar bütün hücrelerimiz. Biz varız, var olan tek gerçek biziz, bizden başka hiçbir gerçekliğin önemi yok.
huseyin yani
Hiç Bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz
Bu kadar kolay vazgeçilen aşka aşk mı denir?
Sayfa 138Kitabı okudu
