“Dünya Quasimadonunku gibi hassas olan kalpler için bir cehennemdir” - bu əsəri oxumuş olsaydı Goethe
Victor Hugo 
Notre Dame'ın Kamburu. Öz möhtəşəmliyi, dərinliyi, verdiyi mesajlar, sahib olduğu həzin, təsirli səhnələr- dram, tragediya, sevgi ilə hər oxur kimi məni də dərindən təsirləndirən bir kitab oldu. Amma düzünü desəm incələmə yazmaq içimdən gəlmədi əsəri
Biraz da veryansın edeyim
Edebi olarak çok şey katan bir kitap türü olmasada ne zaman Ahmet Batman okusam kelimelerin bir araya geldiklerinde ki o ses ahengini seviyorum ve belkide gerçekte hiç yaşayamayacağımı düşündüğüm o vıcık vıcık aşk hikayesine en sonunda yine düşüyorum galiba. Burak ölmeyecek diye umutlanıyorken bir anda ölüvermesi beni gözyaşına boğdu ne yazık ki. Güzel seven adamların ömrü kısa oluyormuş hikayelerde bile bu böyle. Gerçek hayattaysa en çok kendinden nefret ettiren sevgi neymiş aşk neymiş zerre haberi olmayan erkekler yaşamaya devam ediyor büyük bir haksızlık bu en çok da öyle erkeklerle yaşamak zorunda kalan kadınlar için. 
Ahmet Batman ( Konu nasıl buraya geldi bilmiyorum galiba fazla abarttım amaaan benim incelemem sonuçta kime ne ?)
