yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertici
sanki gökyüzünde buluttular
nereye kayboldular şimdi kim bilir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
Aşk iyileştirmiyor.
Sevmek büyük yalnızlık.
Kıskanmayı bile unutmak.
Onu mutlu eden her şeyi ve herkesi sevmek...
O noktada sahiplenmek biter, aşk kalır.
Sayfa 76Kitabı okudu
Sizce?
Sevginin kesintisiz bir şey olduğuna inanmıyordum.
Sevgi doğuyordu. Sonra bir gün ölüyordu.
Ölünce hiç doğmamış gibi oluyordu.
Nasıl, sevmek güzel şey değil mi?
Sayfa 58Kitabı okuyor
Hiç aklımda yokken aşka düşmek. Düşüşlerin en güzeliydi. Gözlerinin şefkati, yüzündeki masumiyetle perdelenmiş her hattı daha da çekici kılıyordu.
Sahiden, aşk böyle bir şey miydi? Koşulsuzca sevmek, yokuş aşağı adımlarını serbest bırakan bir çocuğun özgürlük hissine benziyordu. Sonu gelmesin, giderek hız kazansın ve ayaklarım bu akışa yorulmadan dayansın istedim.
Sayfa 83Kitabı okudu
“Seni böyle sevmek riskine girmekten başka seçeneğim olmamasından nefret ediyorum” ; birisine sonuna dek güvenmeni getirdiği hazzın yanında, bu güvenin getirdiği felç edici korkular vardır.
Sayfa 159Kitabı okuyor
Kıskanmayı bile unutmak. Onu mutlu eden herkesi ve her şeyi sevmek. O noktada sahiplenmek biter, saf aşk kalır.
Ama bir de aşkın en yüksek noktası var. Nedir o biliyor musun?”
“Nedir?” diye sordum ama sormasam da anlatacağı belliydi.
“Kıskanmayı bile unutmak. Onu mutlu eden her şeyi ve herkesi sevmek. O noktada sahiplenmek biter, saf aşk kalır.”
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Çünkü düşünmek yorar onları, çünkü hissetmek tedirginleştirir, çünkü sevmek ruhlarını altüst eder.
Kıskanmayı bile unutmak. Onu mutlu eden herkesi ve her şeyi sevmek. O noktada sahiplenmek biter, saf aşk kalır.
Aşk iyileştirmiyor.
Sevmek büyük yalnızlık.
Sevmek her şeyi alttan almak değil midir?
Sevmek, sevdiğin insanı mutlu görmek...
Aşk iyileştirmiyor.
Sevmek büyük yalnızlık.