Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.13
BİR TANESİ
BİR TANESİ
@ask159
29 October
137 reader point
Joined on October 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Başka hisleri başka insanlarda değil de hepsini sende tüketmek isterim çünkü ikimiz başkayız, kimsenin bilmediği bir başka dünyayız. Bakma sen bu kalabalığa, bu dünya bizim için yaratıldı. Başkaları sadece başkaları olarak kalsın, sen bir hayal kur kendine ve içinde sadece bize yer olsun.
·
Not rated
Kedileri seven kadınlar yalnızlıktan korkarmış, köpekleri ise aslında kendilerini güvende hissetmek istediklerinden severlermiş... Sen filleri severdin ve bir fil kalbi kırıldığında ölebilirmiş. Sen filleri boşuna sevmiyorsun güzel kadın. Sen kalbinin kırılmasından korkuyorsun da haberin yok. Korkmasın kalbin çünkü o artık benim de kalbim...
- Benim korkak kalbim size âşık oldu...
- Kutu kutu pense oynamıyoruz küçük bey, aşkı çocuk oyunu mu sandınız siz?
- Aşkın bir oyun olmadığını öğrenecek kadar büyüdüm ama şayet aşk bir çocuk oyunu olsaydı ve o oyunun adı da kutu kutu pense olsaydı tüm dünya size arkasını dönse bile ben size arkamı dönmezdim küçükhanım...
- Böyle konuşursan kilitlenirim ben ama...
- Eğer kilitlendiğiniz yer kalbim olacaksa bundan memnuniyet duyarım.
- Susuyorum.
- Ben de size...
Canı yanardı... "Geçmiş olsun!" derdim.
Yüreği burkulurdu... "Geçmiş olsun!" derdim.
"Ama seni seviyorum..." derdi. "Geçmiş olmasın!" derdim.
Niye biliyor musunuz?
Çünkü aşktı benim tek derdim...
Ama her şey gibi bu aşka da geçmiş oldu.
Zaten "Güzellik geçicidir..." demişlerdi ve haklıydılar çünkü benim sevdiğim de bir güzellik yaptı ve bizi geçmiş oldu.
Sonra ne mi oldu?
Sonrasını biliyorsunuz zaten...
Hem o benden geçmiş oldu hem de ben kendimden geçmiş oldum...
Reader Follow Recommendations
Aşk, kelebek gibidir. Bütün renkleri kanadında taşır. Sevenler de, sevilenler de, o renklerin hepsini görür. Aşkı bulan yürekler titrer. Titreyen yüreklerde, zamanın izi kalır. Sevgilisini yarı yolda bırakan sevgiliye "Hercai", bıkmadan usanmadan dönmesini bekleyen sevgiliye, "Kardelen" denir. Sevişmeler, çılgınlıklar, küçük kavgalar, hırslar, tutkular, azimler, gülenler, gülümseyenler, kahkaha atanlar, ağlayanlar, sızlayanlar, dertlenenler, hüzünlenenler. Kendisiyle, herkesle kavgalı olanlar. Yalnızlar, yalnızlık rıhtımında yürüyenler, ayrılanlar, ayrılığı sevenler, ayrıldığına inanamayalar, ayrılığı kaldıramayanlar, sevilmediğini düşünenler, sevildiğine inanmayanlar.
Ölümsüz hayatın mümkün ama ölümün kesin olduğu gençlik pınarına yolculuk…
Scarlet her şeyi hatırlamaktadır. Geçmiş hayatlarını, Tristan'ı, Gabriel'ı, Nate'i… Tabii gençlik pınarına nasıl gidileceğini de. Fakat zaman daralmaktadır.
Raven, Heather ve Gabriel'ı kaçırmıştır; yüzyıllardır Scarlet ile Tristan'ın yakasını bırakmayan lanet artık farklı bir etkiye sahiptir ve talihsiz âşıklar artık daha da büyük bir tehlikededir. Scarlet'ı ve sevdiği herkesi sadece gençlik pınarının suyu kurtarabilir. Ama her şey gibi bunun da bir bedeli vardır.
Hayatlar… ve elbette kalpler tehlikedeyken Scarlet, arkadaşlarıyla pınarı bulmak için tehlikelerle dolu bir yolculuğa çıkaracaktır.
Tristan, Scarlet'ın gözlerindeki parlak mavi ışığın sönmesini izledi.
"Scar!" diye haykırdı.
Hayır, hayır, hayır!
Genç kızı yavaşça kendine doğru çekti. Kızın yüzünü titreyen elleriyle tuttuğunda korkudan nefes alamıyordu. "Scar…" Etrafı bulanık görmeye başladı. "Bana dön, Scar. Hadi." Gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. "Lütfen…"
On yedi yaşındaki Scarlet kısa süre önce ölmüştür fakat asırlar önce lanetlenmiş, yarı-ölümsüz bir genç kız için bu durum çok da tuhaf değildir.
Ancak bu sefer yeni bir hayata uyanmaktansa hiçbir şey olmamış gibi eski hayatına dönünce lanetin değiştiğini fark eder. Ölümsüz Archer kardeşlerin yardımıyla hayatının parçalarını yavaş yavaş bir araya getirmeye ve ölüm onu tekrar bulmadan laneti bozmaya çalışacaktır…
Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy…
“Hamuş” derdi Mevlâna kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç, bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini?…
Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradan’ın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri… Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.
Mesnevi’yi şerh edenlerin çoğu bu ölümsüz eserin “b” harfiyle başladığına dikkat çeker. İlk kelimesi “Bişnev!”dir. Yani “Dinle!” Tesadüf mü dersin ismi “Suskun” olan bir şairin en kıymetli yapıtına “Dinle!” diye başlaması. Sahi, sessizlik dinlenebilir mi?
Bu romanda her bölüm aynı sessiz harfle başlar. “Neden?” diye sorma, ne olur. Cevabını sen bul. Ve kendine sakla.
Çünkü öyle hakikatler var ki bu yollarda, anlatırken bile sır kalmalı.
Ben anlam veremiyorum yani neden bittiğine değil madem bitecekti neden bu kadar hevesli başladık? Ben ikimizdeki bu hevese anlam veremiyorum. Ne oldu bize bilmiyorum ama iyi şeyler olmadığını çok iyi biliyorum. Ya çok yanlış zamanda karşılaştık ya da hiç karşılaşmaması gereken iki insandık. Biz neydik bilmiyorum. Sevgili desem değil, aşık desem değil bildiğin rastlantıydık işte ondan öte gidemedik.
Ben sana ölümün kıyısında yaşama tutunmuş bir hayattan geliyorum.
Sonbahar yağmurunda sensiz ıslanacaksam, kahvemin yanında kahvesini yudumlayan sen olmayacaksan, kabustan korkarak uyandığımda sana sarılamayacaksam, beraber hayal kurup birlikte yaşayamayacaksam, beni sevdiğini söylemenin ne anlamı var ki? Madem bunları seninle yapamayacağım, daha fazla varlığına alıştırmadan git. Hiç olmazsa acıların tat versin bana. Nasıl olsa ben sevmekten vazgeçmeyeceğim. Bir gün olur da bunları benimle yaşamak istersen, ölüme terk ettiğin yerdeyim
