Bu korkunç ağırlıkları kim koydu başıma?
Bu marşandiz trenleri nereye gidiyor?
Ben bir katran deniziyim artık
Dalgalar iri kayaları döver durur
Bütün yaratıklar derinliklerimde kapkara
Ne bir seven var beni
Ne bir anlayan bulunur
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten. Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan, ikisi de kötüz ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.