Zifir gibi bir yalnızlıktı içimde yokluğun
Sayfa 7Kitabı okuyor
Düşün, sensizliğe bile razıyım. Seni düşünmek olsun da... Seni özlemek olsun da...
Sayfa 219 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Senin için yaşamak ve yine bir gün senin için ölmek varken, kim bilir nasıl bir ölüm olurdu sensizlik?
Sayfa 219 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Bir korku var içimde, atamadığım.
Sayfa 219 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Sen oradaysan bir mabettir meyhane bile.
Sayfa 219 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Bir dünya var üzerinde yaşadığım; seninle dopdolu. Bildiğim bir şehir var; bütün sokakları senin adını taşır. Bir senfoni var, durmadan kulaklarımda çınlayan; her notasında senin izlerin, senin hatıran.
Sayfa 219 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Bir yol var bildiğim; sonsuzluğa giden. Senden geçiyor. Bir ışık var, gördüğüm; aydınlatan geceyi. Senden geliyor. Bir ses var duyduğum; bütün çaresizliklere meydan okuyan. Senden yükseliyor. Sende bütün güzellikler. Bütün iyilikler senden başlıyor. Senin olduğun yerde çirkinliğe, karanlığa, kötülüğe yer yok. Hangi kapıdan içeri girersen, orada keder kalmaz. Varlığın, düzenler yaşamamızı. Sensizlik bir çeşit anlamsızlıktır ki, o zaman duygu ve düşünce terk eder insanı. Olmadığın yerde kuru otlar vardır sadece. Sönmüş yanardağları vardır, yanmış ormanlar, kurumuş denizler vardır. Can seninle gider. Seninle birlikte kan çekilir damarlardan. Göz görmez olur, kulak duymaz olur. Bazen ışık, bazen renktir varlığın. Gün olur; mısra mısra dökülürsün kalemden. Gün olur; perde perde yükselirsin şarkılarda. Seni özlemek susuzluğa benzer ve seni sevmek ta kendisidir inanmışlığın.
Sayfa 218 - Senden Seninle Senin İçin - 9Kitabı okuyor
Zaman, yalnız ve yalnız seni aradığım için değerli bence. Ve bir gün seni bulmak ümidi, çektiğim bütün acılara değer.
Sayfa 217 - Senden Seninle Senin İçin - 8Kitabı okuyor
İnsan çırpındıkça bir bataklığa saplanıyor.
Yaşadıkça ölüme
Çaresiz olmak bir şey değil
Çaresizliğini kabullenmek zor geliyor insana
Kokunu getiren rüzgar da olmasa
Bir manası kalmayacaktı yaşamanın