Susma öyle...
İçini kapama susayan gözlerime...
Bırak aksın gözyaşların...
Ruhumun çöllerine..
Aşkın ve acının vadilerinden
Geçerek yürümeyi öğrendi kalbim
Gözlerin var mıydı senin
Görebilir miydi duygularımın
Maverada açan çiçeklerini
Ellerin var mıydı senin
Tutabilir miydin uzatsaydım ellerimi
Nefesin zor fırtına dağıttı bedenimi
Parmaklar arasında duman duman her akşam
Ölümle randevumu hatırlatıp yeniden
Mezarıma yürürken
Unutuyorum sensizliğe alıştığımı
İçimin kan rengi okyanusunda
Zıpkın yemiş balık gibi yüreğim
Yarın, yine yarın
Yarın ağlayanların
Bir gün beyaz düşlerle kapına geleceğim
Bilirim; gene aynı kahra gömüleceğim
Oysa sen gülümseyen bir dünyasın; bilirim
Binlerce ışık yılı maverasın; bilirim.
3.
Bir ben varım dünyada
Sanki bir de yalnızlık
Hatırım gelmişken söylemeliyim Cüzdanımda resminin solduğunu
Sayfa 19 - timaş yayınlarıKitabı okudu