Kendi kalemimden...
AŞKIN İLE YANMAK VARDI
Buz gibi bir hava da sıcacık teninle ısınmak vardı
Dudaklarının ateşiyle baştan, ayağa yanmak vardı
Teninin gülden güzel olan kokusuyla huzur ile ölmek vardı
Sensin hayalim ve sensin bana yar olan
Senin nefesine suya kanar gibi kanmak vardı
Ve sen oğlumun, kızımın annesi kadın
Bambaşkadır senin güzelliğin ve tadın
Senin dizlerinde uyumak istiyorum
Uyanıp ta sana sarılmak vardı
EN ESKI YAZILARIM 1.
Saçmasında vurulduğun mazi namın olur
Denizinde sarıldığın sinsi ahın olur
Fırtınasında savrulduğun serseri zamanın
Toprağında kuruduğun mezarın olur
Bu Gün Seni Yüreğimde Öldürdüm...!
Ne Zaman Islatsa Yağmur Bu Kaldırımları Buğulu Bir Hal Alır Gözlerim Sonra Süzülür Gözyaşı Tanecikleri...
Ne Zaman Ağlayıp Sızlasa Bir Yorgun Bulut Kıramaz Gönlüm Esaret Zincirlerini...
Yüreğim Saçlarımdan Dağınık Gözlerimde Ümitsiz Bir Bekleyiş, Kederler İçinde Yalnızlığımı Öğütüyorum...
Sevgimi Ayağının Altına
İmkânsız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.
Evet, çocukken inandırılmıştık aşkın imkânsızlığına,
Ferhat'ın Şirin'e, Leyla'nın Mecnun'a kavuşamaması öyle işlemiştir ki çocuk ruhlarımıza,
Bir de kavuşup yanmak vardı tabi,
Kerem ile Aslı misali,
Yanmak, kül olmak, savrulmak..
İmkânsız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.
Kavuşup
İmkansız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.
Evet, çocukken inandırılmıştık aşkın imkansızlığına,
Ferhat'ın Şirin' e, Leyla'nın Mecnun'a kavuşamaması öyle işlemiştir ki çocuk ruhlarımıza,
Bir de kavuşup yanmak vardı tabi,
Kerem ile Aslı misali,
Yanmak, kül olmak, savrulmak...
İmkansız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.