Kendi kalemimden...
KAYS'IN AŞKLA ŞÖHRET BULUP ADININ MECNUN KONMASI
Gün geldi, Kays'ın bu hali son ucuna vardı İçindeki sevgi toprağı verdi ulu yemişini
O öyle yaratılmıştı sevmek ve sevgisine kendini vermek üzere
Sevgide yanmak, yok olmak ve bir daha onmamak üzre
Eski peygamberler çağında birinci mümin olurdu o
Ve insan sevmekten ırak dururdu o
Ama uzaktaydı eski peygamberler
Ve henüz gözükmemişti Son
İmkânsız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.
Evet, çocukken inandırılmıştık aşkın imkânsızlığına,
Ferhat'ın Şirin'e, Leyla'nın Mecnun'a kavuşamaması öyle işlemiştir ki çocuk ruhlarımıza,
Bir de kavuşup yanmak vardı tabi,
Kerem ile Aslı misali,
Yanmak, kül olmak, savrulmak..
İmkânsız aşklar coğrafyasının çocuklarıyız.
Kavuşup
Ne aynalar parçaladık içimizde. Yüreğimiz bin parça. Bir yanımız kış diğer yanımız nevbahar. Masallara bırakılmış sevdaları sevdamız sandık, sevgi ekmeğine nefreti katık ettik. Gözlerimizde yaşlar vardı sadece ve yüzümüz ihanet... Yüzümüz maskeli, yüzümüz, kaç tane yüzümüz var unuttuk. Sevgi bir nefes kadar yakın bazen. Bazen biz kadar bize uzak. Gözlerimiz dolsa da bin bir acı ile bir şeyler kalır içimizde hafif yanık hafif dumanlı. Kurak topraklar gibi yüreğimiz, bir tatlı tebessüme muhtacız, uzağız kendimize. Gözlerden damlayan, ateşten bir yağmur. Bizler aynaların içinde hapis kalan gölgeler gibiyiz. Parmak ucunuza mum dikip yakın. Yakın da aşkta yanmak nedir bir görün.
Ne aynalar parçaladık içimizde. Yüreğimiz bin parça. Bir yanımız kış diğer yanımız nevbahar. Masallara bırakılmış sevdaları sevdamız sandık, sevgi ekmeğine nefreti katık ettik. Gözlerimizde yaşlar vardı sadece ve yüzümüz ihanet... Yüzümüz maskeli, yüzümüz... Kaç tane yüzümüz var unuttuk. Sevgi bir nefes kadar yakın bazen. Bazen biz kadar bize uzak. Gözlerimiz dolsa da bin bir acı ile, bir şeyler kalır içimizde hafif yanık, hafif dumanlı. Kurak topraklar gibi yüreğimiz, bir tatlı tebessüme muhtacız, uzağız kendimize. Gözlerden damlayan, ateşten bir yağmur. Bizler aynaların içinde hapis kalan gölgeler gibiyiz. Parmak ucunuza mum dikip yakın. Yakın da aşkta yanmak nedir bir görün.
Sayfa 9Kitabı okudu
Ne aynalar parçaladık içimizde. Yüreğimiz bin parça. Bir yanımız kış diğer yanımız nevbahar. Masallara bırakılmış sevdaları sevdamız sandık, sevgi ekmeğine nefreti katık ettik. Gözlerimizde yaşlar vardı sadece ve yüzümüz ihanet... Yüzümüz maskeli, yüzümüz, kaç tane yüzümüz var unuttuk. Sevgi bir nefes kadar yakın bazen. Bazen biz kadar bize uzak. Gözlerimiz dolsa da bin bir acı ile bir şeyler kalır içimizde hafif yanık hafif dumanlı. Kurak topraklar gibi yüreğimiz, bir tatlı tebessüme muhtacız, uzağız kendimize. Gözlerden damlayan, ateşten bir yağmur. Bizler aynaların içinde hapis kalan gölgeler gibiyiz. Parmak ucunuza mum dikip yakın. Yakın da aşkta yanmak nedir bir görün.
_Kanatsız uçmaya kalkışma!
_Ham, pişkinin halinden anlamaz; öyle ise söz kısa kesilmelidir vesselâm.
_O, kırmızı güldür, sen ona kan deme. O, akıl sarhoşudur, sen ona deli adı takma!
_Hakiki olan vaadleri gönül kabul eder; içten gelmeyen vaadler ise insanı ıstıraba sokar. Kerem ehlinin vaadleri görünen hazinedir; ehil olmayanların vaadleri ise
AŞKIN İLE YANMAK VARDI
Buz gibi bir hava da sıcacık teninle ısınmak vardı
Dudaklarının ateşiyle baştan, ayağa yanmak vardı
Teninin gülden güzel olan kokusuyla huzur ile ölmek vardı
Sensin hayalim ve sensin bana yar olan
Senin nefesine suya kanar gibi kanmak vardı
Ve sen oğlumun, kızımın annesi kadın
Bambaşkadır senin güzelliğin ve tadın
Senin dizlerinde uyumak istiyorum
Uyanıp ta sana sarılmak vardı
Kimliksiz Aşklar
Derinlerde aşk hikayelerine, sayıp sayıp, küfrettiğim sevgililer, milyonlarca yıllık sevdalılar ve geriye kalan, hikayeleri. Ne fark vardı eski ile yeni yanmak, değil miydi ortak yönleri, onlarda bırakmadı mı? Sevdalarını gitmediler mi? Birer ikişer dudaklarda hep aynı sözler aşkın büyüğü, küçüğü olmaz. Ölüm hep aynıdır. Azrail'i ise sevdiğidir, hiçbir zaman beklentiye göre aşk, şekil almaz. O seni şekilden şekile, kadar sonra herkese dağıtır kimliklerini, bırakılanlar devam edenler, ve hiç başlamayanlar. Neek