Kitap hakkında ne söylemem gerek inanın bilmiyorum. Bu uzun aradan sonra yaptığım ilk inceleme. Ve bu kitap bu incelemeyi hak ediyor. Evet, yazım dili çok basit bir kitaptı. Edebi özelliğe sahip değildi. Ama bazen bir kitabın hayatınızda değeri olması için çokta edebi olması gerekmiyor. Başta gerçekten her şey çok güzeldi. Gülebiliyordunuz. Hatta bu kitapta mı ağladılar diye düşünmüşlüğüm oldu. Ama kitabın sonuna doğru yaklaştıkça her şey daha yeni anlam kazanıyor. Ben hayatımda hiç çok sevdiğim birini kaybetmedim ama bunun düşüncesi bile beni bitirirken Hazel’in aşık olduğu çocuğu her şeyden sonra kaybetmesi beni tamamen sarstı. Kitap bitene kadar ağladım diyebilirim. Çünkü yazar sizi ağlatırken acıma duygusunu kullanmıyor, size karakterin hissettiklerini hissettiriyor. Konudan bahsetmeye gerek yok. Nerdeyse herkes okudu zaten. Bilmeniz gereken tek şey acı çekeceğiniz. Buna hazırlıklı olun.
Acı hissedilmeyi talep eder.
