Okur Takip Önerileri
Zamanın verdiği bildik bir ders bu. Her şey değişir ve hiçbir şey değişmez.
Başka hayvanların ilerlemediği söylenir. Ama insan zihninin de ilerlediği yoktur. Bizler hep o aynı yüceltilmiş şempanzeleriz, sadece silahlarımız gitgide büyüyor. Her şey gibi kuanta ve parçacıklardan oluştuğumuzu anlayacak bilgiye sahibiz ama buna rağmen kendimizi içinde yaşadığımız evrenden ayırabilmek, kendimize ağaçlardan, kayalardan, bir kediden ya da kaplumbağadan öte bir anlam yükleyebilmek için elimizden geleni yapıyoruz...
Herkes kendi görüş mesafesini dünyanın sınırları zanneder.
Geçmiş ya da geleceğin dışında bir şeyde yaşayabilmek. Sahiden burada olmak. Sonsuzluk, demiş Emily Dickinson, şimdilerden oluşur. Peki, insan yaşadığı anda olmayı nasıl başarabilir? Öteki şimdilerin hayaletlerinin araya girmesini nasıl önler? Kısacası, nasıl yaşayabilir?
Stres zihinde başlar ama bedende son bulur.
Bence biz kör olmadık biz zaten kördük, Gören körler mi?
Gördüğü halde görmeyen körler.
Korku insanın gözünü kör eder, dedi, Doğru söze ne denir, kör olduğumuz anda zaten kördük, korku bizi kör etmişti, korku yüzünden körlüğümüz sürecek, Kim söylüyor bunu, diye sordu doktor, Bir kör, diye yanıt verdi ses, sadece bir kör, buradaki herkes gibi.