Okuduğum her sayfada sanki ben de oradaydım. Anlatan bülbül idi, ağlayan ben. Bir gün kendimi Âmine'nin yerine koydum , bir gün Halime'nin. Taif dönüşü sanki ben idim Zeyd'in yerinde Sevgiliye siper olan. Mirac sonrası sanki ben idim Ebubekir gibi olanlara gözü kapalı inanan.. Herkesin Sevgiliyi neden öyle sevdiklerini anladım bu kitapta. Kendimi herkesin yerine koydum ve dedim; öyle haklı, ve öyle güzel bir sevdaki bu. Bu kitabı okumak siyer öğrenmekten ziyade, peygamber sevgisini kalbe satır satır işlemek demekmiş meğer. Ve son satırını da okuduktan sonra göz yaşıyla birlikte el açıp, kevser başını düşlemekmiş meğer. Değerli yazarın kalbine sağlık..
