Ev
“Aya bakmıyorum, geleceğe bakıyorum.”
“Geleceğe mi” diyor adam. “Gelecekten geliyorum ben. Çorak ve çamurlu topraktan başka bir şey yok orada.”
“Yalan söylüyorsun, yalan söylüyorsun!” diye bağırıyor çocuk öfkeyle. “Orada aydınlık, para, aşk, çiçeklerle dolu bahçeler var. “
… Adam utanç duyuyor. “Biliyor musun, belki de ben çekip gittiğim içindir.”
Sayfa 37Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Bir İşçinin Ölümü
Hatıralarını, gençliğini, gücünü kuvvetini, hayatını, fabrika hepsini almıştı. Sana sadece yorgunluğu, kırk yıllık çalışma hayatının öldürücü yorgunluğunu bıraktı.
Sayfa 24Kitabı okudu
EVİMDE
Gözkapaklarımın altından, hayatım dediğim kötü rüyaya ait görüntüler gelip geçecek.
Ama canımı acıtamayacaklar artık.
Evimde olacağım, yalnız, yaşlı ve mutlu.
Sayfa 18 - CanKitabı okudu
Çölün değişmeyen enginliğinde tek başına duran biri kalabalık şehrin sonsuzluğunda kaybolan biri kadar yalnız değildir.
Sayfa 55 - YKYKitabı okudu
Kendi düşüncelerinle yüzleşecek kadar güçlü olmadığında yalnız olmaktan beteri yoktur.
Sayfa 53 - YKYKitabı okudu
Hayatın en güzel dönemi bu, diye düşündü yeniden: Henüz ufakken, yaşam parlak günlerin basit ve kusursuz bir biçimde art arda gelmesinden ibaretken.
Sayfa 32 - YKYKitabı okudu
Çocukluğunu hep tembel bir mutluluğun beynini ve uzuvlarını uyuşturarak keyiflendirdiği kesintisiz bir yaz mevsimi olarak düşünmüştü.
Sayfa 30 - YKYKitabı okudu
Zaman sanki her gece düzenli olarak mezarından kalkıyor, rutubetli elleriyle yeryüzüne ve yeryüzünde yürüyen her şeye dokunuyor gibiydi.
Sayfa 14 - YKY 2. BaskıKitabı okudu
