Bu sefer yorumuma farklı bir şekilde başlayacağım çünkü Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK’e olan derin şükranlarımı belirtmeden bu kitabı yorumlayamam. Bugün birilerinin dört karısından biri değilsem, kanun önünde erkeklerle eşit haklara sahipsem, seçebiliyor ve seçilebiliyorsam, bir yerden başka bir yere kendi başıma seyahat edebiliyorsam – bu konuda çok daha fazla örnek sayabilirim - kısaca “İNSAN” olarak yaşayabiliyorsam bunu Atama borçluyum.
Neden bu şekilde bir giriş cümlesiyle başladığımı kitabı okuyanlar mutlaka anlamışlardır. Okumayanlar için kitap Afganistan’ın yüz yıl öncesini ve bugünü anlatıyor. Shekiba ve Rahima; kitabın iki kadın kahramanı. Sıradan çıkma ve kabuğunu kırma cesaretini gösteren iki kadın. Kaderlerini değiştirmek için çabalayan iki kadın. Dayaklardan, acılardan, hem fiziksel hem ruhsal işkencelerden geçmiş iki kadın.
Kitabın konusunu uzun uzun anlatmayacağım ama mutlaka her kadının, hele ki Cumhuriyet’in kıymetini bilmeyen her kadının okuması gerek.
