Eleştirmenler genelde toplumcu-gerçekçi olarak nitelendirirmiş Mahir Ünsal Eriş’in yazdıklarını. Kendisi demiyormuş, başkaları öyle söylüyormuş. Geçen atölyede anlatıyordu. Ve evet, Mahir Bey’in öykü öğrencisi olup kendisinin tornasından geçmenin sarhoşluğu devam etmekte efendim. Aspirin falan var mı? Belli ki akşamdan kalmalık da bir müddet sürecek.
***
“Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde”, Mahir Ünsal Eriş’ten okuduğum dördüncü kitaptır. Ferdi Tayfur’u da aksi gibi hiç sevmem. Yani zaten arabesk sevmem de, Orhan Gencebay’ın, Müslüm Gürses’in falan bir iki benlik şarkısı vardır mesela. Ferdi’nin ise hiç.
***
Ama o mahalleyi bildim. Zaten Mahir Beyefendi’nin anlattığı her şeyi “biliyorum”. Arabeskin ve permanın ve vatkanın aynı anda patladığı o karanlık çağ mesela. Mahir 80’li, ben 88’liyim. Dünyadaki katılımcı gözlemim neredeyse bir 10 yıl kadar eksik ama kurcalamayın işte, biliyorum. Bandırma’da hayatımda bir gün bile geçirmedim, Edremit’te bir kere bile denize girmişliğim yok ama anılarım var orada benim. Yaz neşesini, kış hüznünü falan hep biliyorum oraların.
***
Toplumcu mudur, gerçekçi midir, sağcı mı solcu mu futbolcu mudur ben bilmem. Ama ultra kıyak bir adamdır. Son iki haftada 6 saatten fazla mesaim oldu. Garantisi bizzat benim. Mahir Ünsal Eriş okuyun kıymetli dostlar. “Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde” mesela çok iyi seçenek olur ;)
***
Sevgiler!
Gündelik Hayatımızın Tarihi kitabı oldu ve kesinlikle Gündelik Hayata dair kitap çok daha kapsamlı.
Bir de ‘madem bu temayı işliyorum örn; aspirin, ardından c vitavimini gibi’ hemen konuyu ‘bak bunu da araştırdım’ gibi yapıştırmalar olmuş.
Bilgiçlik yapmak gibi olmasın, bir iki maddedede şüphelerim oluşmadı değil.
Hani, keyiflik-keyfe keder okuma için birebir. Fakat bilgilenmek adına başlangıçta bahsettiğim kaynak kesinlikle daha dolu.
