Asuman Aray
@asumanaray
Yazar
29 reader point
Joined on November 2018
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Karar ...
Gece, yorgunluğunu sırlarıyla birlikte doladığı yorganında gizlemeye çalışırken, gün ışığının
meraklı bakışları yeryüzüne islak buğulu zerrecikler halinde düşmeye başlamıştı çoktan..Araba hızla yol almaya devam ediyordu. Hava alaca karanlıktı yani ne aydınlık ne karanlıktı..Karar vermek için hala zaman vardı
Sayfa 68
Asuman Aray tekrar paylaştı.
Kaç kez..
Hiç gözlerinizle şiir yazdınız mı..Ayak seslerinizde kayboldunuz mu hiç Yalnızlığın kıvrımlarında dolanırken bir el bir bakış bir dokunuşu kaç kez aradınız Yüreğimizi burkan onca şey varken kaç kez "yaşamak ne güzel şey" diye haykırmak geldi içinizden, Boğazınızdaki düğümü açmak için kaç kez yutkundunuz belli etmeden..Uzaklara sığınıp yitip gitmişken en yakınınız mahzun islak bakışlarınızla kaç kez yakalandınız..Kaç kez buruşmaya yüz tutmuş gülümseyişlerinizi askıya astınız..Pişmanlıklarınızla kaç kez birbirinizi anlayıp kucaklaştınız.. Hayatı yüzünüzdeki belirsiz gülümseyişi ile kaç kez alaya aldınız.. Kaç kez yeniden doğduğunuz...Kaç kez öldünüz.. Kaç kez...
Sayfa 64
Yol...
Asuman Aray
@asumanaray
·1y
Hep birlikte bir “yol”daydık. Beraber olduğum bu insanların, bir yandan zaaf ve yürekli yanlarını fark ediyor, diğer yandan ortak amaçlar adına el ele sürüklendiğimiz ve mevcut dünyanın pisliklerini yıkayacağına inandığımız bir nehirde adeta hep birlikte yüzüyorduk. Akıntının fazla olduğu yerlerde zaman zaman kontrolü kaybetsek de, bu suların dışında geleceğin ve güzelliklerin var olmayacağına inanıyorduk. Önümüzde bizi bekleyen sivri kayalar vardı ve akıntıya kapılıp yüksek bir şelaleden düşmek belki kaçınılmazdı ama ancak tüm bu çaba ve kayıplardan sonra varabileceğimiz temiz ve durgun sularda gerçekten birlikte kulaç atmanın ve yüzmenin tadına varacaktık...
Sayfa 110
Reader Follow Recommendations
Asuman Aray
@asumanaray
·1y
Hep birlikte bir “yol”daydık. Beraber olduğum bu insanların, bir yandan zaaf ve yürekli yanlarını fark ediyor, diğer yandan ortak amaçlar adına el ele sürüklendiğimiz ve mevcut dünyanın pisliklerini yıkayacağına inandığımız bir nehirde adeta hep birlikte yüzüyorduk. Akıntının fazla olduğu yerlerde zaman zaman kontrolü kaybetsek de, bu suların dışında geleceğin ve güzelliklerin var olmayacağına inanıyorduk. Önümüzde bizi bekleyen sivri kayalar vardı ve akıntıya kapılıp yüksek bir şelaleden düşmek belki kaçınılmazdı ama ancak tüm bu çaba ve kayıplardan sonra varabileceğimiz temiz ve durgun sularda gerçekten birlikte kulaç atmanın ve yüzmenin tadına varacaktık...
Sayfa 110
Yolda Bir Karanfil
..ne güzel çocuklardık.Yağmurun yağdığı günlerde buluşurduk.Hepimizin kendince bir dünyası vardı.Alkol ve sigara eşliğinde,incir çekirdekleri üzerinde tartışırdık;dolduramazdık.Ateşi ve ihaneti gördük.Yılgınlıklarımızdan yılmadık.Kötümserliğimizi masalarda bir çiçek gibi bıraktık.Tek derdimiz hayata karşı diklenmekti:
Ahmet Erhan