Kendi benliğine dön, Orestes: evren haksız çıkarıyor seni, sen de evrende bir küçük kurttan başka bir şey değilsin. Doğaya dön, soysuzlaşmış oğul: kusurunu bil, tiksin ondan, pis kokulu, çürük bir diş gibi koparıp at kendinden.
Sayfa 73Kitabı okudu
Dinle, ibret al, parayla koşturup ter at
Gözün kör, sağırsın, hissiyatın betondan bela
Duygun ölmüş hayatınsa Kerbela
Uyan, neden buradasın bi' düşün sadece, ayaklan evvela
Terziler Geldiler
'Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
En güzeli oydu iste, yüzünün
savaşla ilişkisi.
Boydanboya bir karşıkoyma, denge
ve istekli bir azalma. Onu bilirdik.
O ağaç senin kanınla beslenirdi,
hepimizi besleyen.
Bir ülkeyi yeniden yaratırdı şaşkınlığımız
senin karşında,
alışverişin, alfabenin, iplik döküntülerinin ve...
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
'Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Koşuşun büyütürdü dünyayı senin!
Sen nasıl da koşardın.
Biz güneyde yatardık, sen koşardın
Hangi at güzelse ondan da güzeldin
Kuyruğun parlak savruluşuyla bölerdi
bir karaya göğü
ve yüceltirdi, ince bezekli kuskununu.
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
'Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Senin eyerin ne güzeldi.
Dişi keçi derisinden, ofir altınıyla süslü
Nasıl yaraşırdı belinin soylu çukurluğuna
Seninle öteleri ansırdık.
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
Ne güzel gözlerin vardı Kara at!
Binlerce kişi,
-çocuklar, kadınlar, erkekler görkemli yahut
darmadağın giysileriyle herkes
körler ve cüzzamlılar,
bütün kutsal kitaplar kalabalığı,
ermişler, kargışlılar ve günahlılar
gebe kadınlar, vâz edenler
ve dondurmacılar ve at cambazları ve
tecimenler ve kıralcılar ve gemicilerle
Tanrıtanımazlar ve tefeciler ve
yalvaçlar...-
ormanlardan ve kıyılardan ve kıraç yerlerden gelmiş
senin mutlu ovanı doldurup
haykırırlardı.
Büyük sesler içinde sen, geçerdin...'
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
Göke bir ululuk katardı sonsuz biçimin, at!
Toynaklarını liflerle ovardık
Senin karaya boyanırdı koşuşun
Uyandırırdı bütün karaları ve denizleri.
Çılgın kişnemeni duyardık sonsuzun yanıbaşından
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
'Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Ne güzeldi senin çılgınlığın, ne ulaşılırdı!
Sen açardın,
Otuzüçbin at türünün tek kaynağıydın sen!
Tüylerin karaparlaktı. Koşumların,
-kokulu yağlarla ovulup parlatılan-
nasıl yakışırdı sağrılarına ve göke.
Turgut Uyar
Terziler Geldiler
Bir şey vardı ısınmaz kalın kumaşların altında, kesip biçtiler
Patron çıkardılar, karşılaştırdılar,
Katlanılmaz bir uykunun sonunu kesip biçtiler
Şarkılara başladılar ölmüş bir at için
Makaslarını bırakmadılar
Bekleniyorlardı
Turgut Uyar
“Alaca bir at koşar içimde
Zamansız mekansız nefese doğru...”
Bir yaşamak var,
kimsenin yetişemediği,
dört nala koşan bir at.
Necati Sümer
Sayfa 21Kitabı okuyor
Duygulu düşler sokağı
Şimdi mevsimlerden kış değil ama
Ben çok üşüyorum
Gelir misin
Hiç değilse sobaya iki odun at
Hayallerimi de yakayım
NKRGN
17. yüzyılın Türk imajı öyle bizim bazılarımızın tekrarladığı gibi at üstünde kılıç kalkan sallayan bir asker değildir. Türk imajı düzenli top ve ateşli silahlarla yürüyen yeniçeriler ve sipahilerden oluşan, konvansiyonel silahla donanmış ve iyi kullanan bir ordudur.
Sayfa 136Kitabı okudu
Koparmaya karar verdiysen düşünme artık, kopar at!..
