Atakan
@atakang
ölüyoruz, demek ki yaşanılacak
Avukat
Hukuk-Tarih
11 kütüphaneci puanı
233 okur puanı
Mart 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Üzgünüm aşağıladınız demekten, hüznümü silebilecek birkaç sözcüğü nasıl da esirgediniz diye sormaktan, bu bilinçli ya da bilinçsiz seçiminizin suskunluğu hızlandırıcı ve bütünleyiciliğin bana umulmaz rahatsızlıklar verdiğini yadsıyamamaktan üzgünüm!
Sayfa 19Kitabı okudu
İyi ki beynimizdeki hücrelerin hepsini kullanmıyoruz, tamamını kullansak kimbilir daha ne salaklıklar üreteceğiz ve ürettiklerimizi önemli düşünceler sanarak, deli gibi savunacağız.
Sayfa 23Kitabı okudu
Herşeye sıfırdan başlamak. Bu hepimizin zaman zaman başvurduğu, önemli bir karar sandığımız çok görkemli bir salaklık.
Sayfa 21Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Gözlerim gökyüzüne asılı donuk ayda. Gözlerim donuk. Gözlerim suratımda açılmış ince narin bıçak yaraları gibi. Yaralar iyileşince hiç bir şey görmeyeceğim. Ve iyileşecekler, çünkü iyileşme olasılığı olana yara diyoruz.
Sayfa 20Kitabı okudu
unutmam gerek seni
yokluğun felakettir
hiçbir şeyi unutmam
unutmak marifettir
ben geçersem şaraba
artık bu yalnızlıktır
sakın beni arama
yalnızlık sensizliktir
Sayfa 136Kitabı okudu
coğrafya bildiğime pişmanım
bir kat daha büyüdü gözümde ıraklığın
Sayfa 61Kitabı okudu
Gündüz hüzünlü, yağmurlu, ışıksız, tıpkı beni bekleyen yaşlılığım gibi geçti. Beni böyle tuhaf düşünceler, böyle karanlık hisler boğar, benim için açıklanması imkânsız sorular kafamda dolanıp durur – ama nedense onları çözmek için ne gücüm ne isteğim vardır. Bütün bunları çözmek de bana mı kalmış!
Sayfa 71
Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor, şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek.... Ah, Nastenka! Sonuçta hüzünle yalnız kalır insan, tam anlamıyla yalnız ve hatta yazıklanacak bir şey bile olmaz – hiç, tam olarak hiç... Çünkü kaybolup giden her şey, her şey hiçtir, aptalca, yuvarlak sıfır, yalnızca
hayaldir!”
Sayfa 57
şu anda başımda binlerce musluk açıldı ve ben sözcükler nehrini boşaltmazsam boğulacağım. Bu yüzden, rica ederim beni bölmeyin, Nastenka, uysal ve sakince dinleyin; yoksa – tümden susarım.
Sayfa 47Kitabı okudu
sen benim son merhabam
başkası olmayacak
bu benim son sevincim
sınırı olmayacak
dokundum elim yandı
içim düğüm dolandı
kim çözdü bu atları
duyguları ortalığa kim saldı
Sayfa 25Kitabı okudu
Ne çok konuşuyor insanlar. Ne çok söz var, uçuşup duruyor tepemizde.
Sayfa 34Kitabı okudu
Milyonluk şehirlerde de yaşasa, insanoğlunun içinde yalnızlık, kendi içine çekilme, sinme günleri doludur. Bitişik doğmadığımıza göre, içimizdeki sevinçleri, kederleri başkalarıyla her an paylaşmamıza imkan mı vardır? En yakınlarımızdan bile bucak bucak kaçtığımız, derdimizi kimselere söyleyemediğimiz günlerimiz olmaz mı?
Sayfa 115Kitabı okudu
Otomobil yavaşlıyor; köysüz, otsuz, ocaksız, sessiz yollarda birdenbire insanlar peyda oluyor, otomobil geçerken içindekine yiyecekmiş gibi gözlerini dikiyorlardı. -Bunlar kim oğul? -Yol amelesi beyim. -Ha!.. Neredeyse yol amelesinin gözlerinden, müteahhitler müteahhiti bir tuhaf oluyordu. Niçin yiyecek gibi bakıyorlardı. Yoksa ona mı öyle geliyordu? Halbuki sakalları büyümüş insanlar, günlerce taş kırıp türkü söyleyen, zeytin ekmekle doyan adamlar, başka türlü bakamazlardı. Bu bakış, alelade, sakalları büyümüş, yorgun insanların bakışıydı. Bu ihtiyar köse sakallı, kendisini yorulmadan para kazananlardan saydığı için yorulanların halini bilmiyordu. Yoksa onlar sakin, sessiz, korkak bakışlı insanlardı. Onlar, bir gün türkü söyleyerek, sırtlarındaki koyun pöstekilerine doldurulmuş birkaç eşya, çarıklarını tamir için kendi yaptıkları köseleler, hatta budaktan iğnelerle, kimi bir küçük, ne olur olmaz altınla, yol kenarına çalışmaya gelirlerdi. Uzaklardan, çok uzaklardan, o ağdalı, sakızlı yumuşak yolların gittiği metruk köylerden gelirlerdi. Belki anayola onların köyü şu makineyle o kadar uzun değildi. Fakat onlar yayan gelirlerdi. Ormanlar geçerler, dağ başlarında uyurlar. Askere gittikleri zaman bedel verebilmek, evlendikleri zaman basma, yüzük alabilmek, dogacaklara beşik, kundak, ölenlere kefen satın alabilmek için, hasattan sonra ekin para etmediği zaman yol yapmaya gelirlerdi. Hem yol yapılırsa onların köyüne de para girecek, otomobil gelecek, onlar da seyredebileceklerdi.
Sayfa 112 - İnsanlar, Türküler, MasallarKitabı okudu
Malumu devletleri, yaşadığımız asrın mühim dertlerinden birisi de ev sahibi, kiracı meseleleridir. Dünyada, içte, dışta bin türlü politika dalavereleri, kavgaları olurken fertlerde de borsa, karaborsa, geçim, maaş, işçi, patron, esnaf, et, süt, meyve kavgalarından maada bir de kiracı, ev sahibi derdi vardır. Galiba en mühimi de budur.
Sayfa 33 - Bir Ev SahibiKitabı okudu
Her şey için teşekkürler faslında oyalanmak istemiyorum, zaten biliyorsun. Onca zamandır ben böyle canım ne isterse yazarken sana hiç söz hakkı vermedim, dramatik yapı buna uygun değildi kusura bakma. Sen de bana teşekkür ediyorsundur biliyorum. Ne demek Osman, lafı olmaz. Ben bu yolun sonunda kendime çıktığım için çok mutluyum. Zor bir yolculuktu ama doğrusu değdi, manzaram gayet iyi.
Sayfa 125Kitabı okudu
