İneklere övgü
O kadar çok inek gördüm ki hayatımda
Onlara bir şiir adamam gerek
İnekler, yayılmış yatarlar çayırlarda
İnekler, sonsuzca patlayıp düşünerek
İnek gözlü desem kadına
Hakaret sayar bunu, gücenir
Oysa o mahzun bakışlı gözleri ineklerin
O iri gözleri nasıl da güzeldir
Akşamüstü otlaktan dönüşleri
Bir başkadır öteki hayvanlardan
Ne kargaşa, ne şamata, ne çıngırak sesi
Belki derin bir “mo” kimi zaman...
Sonsuz değişmezliğin simgesidir onlar
Ve yüce bir ağırbaşlılığın
İneklere armağan olsun bu şiir
Güvencesine durağanlığın...
~Yüreğim ipe sapa gelmez bir bahar göğü...
~İçimde bir dağ çeşmesi akıyor...
Başka biri olacaksın istemesen de
Tenine başka bir ten dokunduğunda
Gövden buluştuğunda başka bir gövdeyle
Başka bir nefesle karıştığında nefesin
Başka biri olacaksın istemesen de
Gece uykunda ya da gün ortasında
İrkileceksin apansız bir duyguyla
Bir uçurum kıyısında sendelemiş gibi
Başka biri olacaksın istemesen de
Bakışlarımın izini taşıyan giysilerin
Tüketecek ömürlerini birer birer
Değişecek yeri dolabın, pencerede bir çiçeğin
Başka biri olacaksın istemesen de
Dudaklarında benden sonraki bir çizgi
Tanımadığım bir ton gülüşünde
Ve artık beni unutmaya başlayan gözlerin
Sonra, sonra artık başka birisin
Sayfa 45Kitabı okuyor
Sadece ikimize değil
Bütün hayata üzgünüm
Fotoğraflarda
Bir gece hatırası
Sayfa 42Kitabı okuyor
~Kalbim, kör bir çocuk gibi düşe kalka...
~Bir ayna olsa da aptallığınızı görseniz...
Öyle zamanlar yaşamaktayız ki dostum
Erdemdir bazen,
sabretmemek ...
Cellat uyandı yatağında bir gece
«Tanrim» dedi
«Bu ne zor bilmece: Öldürdükçe çoğalıyor adamlar
Ben tükenmekteyim öldürdükçe. »
Taşarak çoğalır kendinde insan
