Teninin o alışılmamış sarışınlığı, yalnızlığı, o mavi gözlerindeki ağır, gururlu, hatta küçümseyici bakış, ona, sanki apayrı bir yaratık nitelipi veriyordu.
Sayfa 25 - Altın Kitaplar YayıneviKitabı okudu
Mim Kemal Öke ve Atatürk'ten Anılar
Onun saray içinde basit bir yaşayışı vardı. Hele sofrada, konuklar dağıldıktan sonraki yalnızlığı çok hüzün vericiydi. Bir gece kendisine bakan siyahi Naim Efendi de uyumuş ve Atatürk tek başına kalmıştı. Ben de köşkteydim. Yanına gittim.
'Kemal Bey,' dedi, 'bak ben ne kadar bedbahtım. Beni odama götürecek bir adamım bile yok!"
Memleketi, bugünkü düzeyine yükselten Atatürk'ün ağzından bu ıstırabı duymak ne kadar hazinli...
Sayfa 79
BİR GÜN BABAMIZIN RESMİ DE ÖLÜR!
Galip KARAKUŞ
Çoğumuz babamız henüz yaşıyorken, onun yüzüne bir kez bile dikkatle bakmamışızdır. Baba sözcüğünü kullanmaya başladığımız günden itibaren, süreklilik arz eden bir alışkanlık haline gelmiştir ve bu davranışımız ile; yıllarca babamızdan değil de, sanki bir zorunluluktan söz ede gelmişizdir hep.Yoksulluğun ağır yükü altında ve doğası gereği babam,
"Yalnızlığı seviyor, başkalarının dünya görüşüne, duyuş ve düşünüşüne göre yaşamak istemiyor, öğüt vermelerine tahammül edemiyordu."
Sayfa 237
"Günler boş bir defterin sayfaları gibi geçerdi ve sen tek bir satır bile yazamadan sayfaları çevirdin. Sonra içine bir Atatürk yalnızlığı düşerdi. Başı fesli kalabalığa, "Efendiler buna şapka derler. Başa giyilir." diyen devrimcinin bir başınalığı..."
Sayfa 148 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
